Stefan Mikołaj Branicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Stefan Branicki)
Stefan Mikołaj Branicki
Herb
Gryf
Rodzina

Braniccy herbu Gryf

Data urodzenia

ok. 1640

Data śmierci

6 czerwca 1709

Ojciec

Jan Klemens Branicki

Matka

Aleksandra Katarzyna Czarniecka

Żona

Katarzyna Scholastyka Sapieha

Dzieci

Jan Klemens Branicki,
Krystyna Branicka,
Konstancja Branicka,
Urszula Branicka

Stefan Mikołaj Branicki (ur. ok. 1640, zm. 6 czerwca 1709[1]) – hrabia na Branicach, Tykocinie Ratnie i Ruszczy[2], stolnik wielki koronny od 1688, wojewoda podlaski od 1703, starosta stopnicki, bielski, brański (1683), ratneński i krośnieński (1673).

Ojcem jego był Jan Klemens Branicki (marszałek nadworny koronny), matką Aleksandra Katarzyna Czarniecka, córka Stefana Czarnieckiego. Żoną jego w 1686 roku została Katarzyna Scholastyka Sapieha h. Lis, (1674–1720) - córka hetmana Kazimierza Jana Sapiehy, z którą miał pięcioro dzieci.

Był posłem na Sejm Konstytucyjny w 1683 roku. W 1688 roku został porwany przez szlachtę zadnieprzańską, której dobra zagarnął car, a starostwo krośnieńskie miało służyć jej za przytułek. 5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej[3].

W styczniu 1702 roku podpisał akt pacyfikacji Wielkiego Księstwa Litewskiego[4]. Był też komisarzem w sprawie pretensji Kurfirsta Brandenburskiego i ubezpieczenia Elbląga i na rozgraniczenie województwa podlaskiego w 1703 roku. Walczył pod Wiedniem i na Budziaku, za co król Jan III Sobieski nadał mu tytuł stolnika koronnego.

W 1692 roku uzyskał prawa miejskie dla Białegostoku od króla Jana III Sobieskiego i wybudował tam na miejscu istniejącego dworu obronnego barokowy pałac.

Zmarł w 1709 roku (według Niesieckiego w 1716) i został pochowany kościele św. Piotra w Krakowie, gdzie wystawił rodzicom nagrobek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795. Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 228.
  2. Kacper Niesiecki: Herbarz Polski. T. II. Lipsk, 1839, s. 282
  3. Obwieszczenie do poparcia wolney elekcyey roku Pańskiego tysiącznego sześćsetnego dziewięćdziesiątego siodmego. [Inc.:] Actum in castro Ravensi sub interregno feria quinta post festum sanctae Margarethae [...] proxima anno Domini millesimo sexcentesimo nonagesimo septimo. [b.n.s]
  4. Diariusz Sejmu Walnego Warszawskiego 1701-1702, Warszawa 1962, s. 305.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]