Stefan Buchowiecki
generał brygady | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1914 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stefan Buchowiecki (ur. 12 maja 1863 w majątku Sokołowo, zm. 9 kwietnia 1927 w Olkuszu) – lekarz, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się w w majątku Sokołowo, w powiecie słonimskim, w rodzinie Adama i Walerii z Moczulskich[1]. Ukończył wydział lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, 1890 obronił doktorat nauk medycznych. Pracował jako naczelny lekarz szpitala Św. Błażeja w Olkuszu. Służył w armii carskiej jako oficer-lekarz w czasie wojny rosyjsko-japońskiej. W 1907 przeszedł do rezerwy.
14 września 1914 wstąpił do Legionów i jako podporucznik zajął się organizacją legionowych szpitali polowych. W latach 1915-1916 był naczelnym lekarzem 6 Pułku Piechoty Legionów. Został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką w grudniu 1915. 3 lutego 1916 mianowany naczelnym lekarzem w domu ozdrowieńczym w Kamieńsku, organizował szpitale dla legionistów w Kościńcach, Dęblinie i Żyrardowie, był naczelnym lekarzem obozu legionowego w Zegrzu i Ostrowi-Komorowie oraz obozu internowania w Łomży, a później naczelnym lekarzem szkół Polskiej Siły Zbrojnej. 4 listopada 1918 został szefem sanitarnym I Brygady PSZ.
W tym samym miesiącu objął obowiązki szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego "Kielce" w Kielcach. 3 lutego 1920 został awansowany na podpułkownika. 12 lutego 1920 Minister Spraw Wojskowych mianował go komendantem I Szpitala Okręgowego na Mokotowie przy ulicy Nowowiejskiej[2] (jego zastępcą był kpt dr Tomasz Krzyski[3]). Szpitalem Mokotowskim kierował w czasie wojny z bolszewikami. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika w Korpusie Lekarskim, w „grupie byłych Legionów polskich”. W sierpniu 1921 Główny Szpital Wojskowy (b. Szpital Ujazdowski) przemianowany został na Szpital Okręgowy Nr I, a Szpital Mokotowski przekształcony został w "Zakład Leczniczo-Szkolny dla Inwalidów Wojennych w Warszawie". Kierownictwo zakładu powierzone zostało Stefanowi Buchowieckiemu. Następnie pełnił funkcję przewodniczącego komisji superrewizyjnej przy Szpitalu Okręgowym Nr I.
Z dniem 31 maja 1925 w stopniu pułkownika rezerwy lekarza został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ulicy Wilczej 29a. Zaopatrzenie emerytalne otrzymał na podstawie Ustawy z dnia 11 grudnia 1924 o przyznawaniu darów z łaski[4].
25 lipca 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował pułkownika w stanie spoczynku Stefana Buchowieckiego do stopnia tytularnego generała brygady w stanie spoczynku z dniem 31 maja 1925[5].
Ostatnie lata życia spędził w Olkuszu. Tam w nocy z 9 na 10 kwietnia 1927 zmarł. We wtorek 12 kwietnia 1927 roku został pochowany na miejscowym cmentarzu[6].
Stefan Buchowiecki był żonaty z Wieńczysławą Miłkowską (1874-1947), z którą miał syna Jana Stefana, kapitana artylerii, urodzonego 2 lipca 1902 w Olkuszu, zamordowanego wiosną 1940 w Charkowie.
Imię Stefana Buchowieckiego nosi ulica w Olkuszu.
Awanse
- kapitan – 9 sierpnia 1915
- major – grudzień 1917
- podpułkownik – 3 lutego 1920 (warunkowo, do czasu ułożenia przez Komisję Weryfikacyjną ogólnej listy sztarszeństwa oficerów WP)[7]
- pułkownik – 29 maja 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
- tytularny generał brygady – 25 lipca 1925 z dniem 31 maja 1925
- Osobny artykuł:
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari – (za zasługi w organizowaniu szpitalnictwa polowego oraz za męstwo okazane w walkach o Kamioniuchę w październiku 1915)
- Krzyż Niepodległości (pośmiertnie).
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie (brak adnotacji w aktach i kartotece CAW).
- rosyjskie ordery św. Anny i św. Stanisława 3 klasy za wojnę z Japonią w 1905 roku
Wszystkie odznaczenia gen. Buchowieckiego znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Centralne Archiwum Wojskowe, Akta personalne 9681
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 21.02.1920 r.
- ↑ Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tomasz Krzyski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 17 lutego 2015].
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 20 czerwca 1925 r. s. 335.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 80 z 31 lipca 1925 r. s. 440.
- ↑ Ostatni meldunek. „Polska Zbrojna”. 101, s. 1, 1927-04-12. Warszawa.
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 28.02.1920 r.
Bibliografia
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 81.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 87-88.
- Kawalerowie Virtuti Militari 1792-1945. Słownik biograficzny, tom II, część 2, Koszalin 1993 (artykuł autorstwa Eligiusza Tomkowiaka)
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 52.
- Historia Samodzielnego Wojewódzkiego Zespołu Publicznych Zakładów Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w Warszawie
- Stefan Pomarański: Buchowiecki Stefan. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 78. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0
- Absolwenci i studenci Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego
- Tytularni generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Oficerowie lekarze II Rzeczypospolitej
- Oficerowie lekarze Legionów Polskich 1914–1918
- Żołnierze Polnische Wehrmacht
- Ludzie związani z Olkuszem
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (Imperium Rosyjskie)
- Polacy odznaczeni Orderem Świętej Anny
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1863
- Zmarli w 1927