Stefan Buchowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Mathiasrex (dyskusja | edycje) o 10:55, 26 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Stefan Buchowiecki
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

12 maja 1863
Sokołowo

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1927
Olkusz

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Stefan Buchowiecki (ur. 12 maja 1863 w majątku Sokołowo, zm. 9 kwietnia 1927 w Olkuszu) – lekarz, tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w w majątku Sokołowo, w powiecie słonimskim, w rodzinie Adama i Walerii z Moczulskich[1]. Ukończył wydział lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, 1890 obronił doktorat nauk medycznych. Pracował jako naczelny lekarz szpitala Św. Błażeja w Olkuszu. Służył w armii carskiej jako oficer-lekarz w czasie wojny rosyjsko-japońskiej. W 1907 przeszedł do rezerwy.

14 września 1914 wstąpił do Legionów i jako podporucznik zajął się organizacją legionowych szpitali polowych. W latach 1915-1916 był naczelnym lekarzem 6 Pułku Piechoty Legionów. Został ranny w bitwie pod Kostiuchnówką w grudniu 1915. 3 lutego 1916 mianowany naczelnym lekarzem w domu ozdrowieńczym w Kamieńsku, organizował szpitale dla legionistów w Kościńcach, Dęblinie i Żyrardowie, był naczelnym lekarzem obozu legionowego w Zegrzu i Ostrowi-Komorowie oraz obozu internowania w Łomży, a później naczelnym lekarzem szkół Polskiej Siły Zbrojnej. 4 listopada 1918 został szefem sanitarnym I Brygady PSZ.

W tym samym miesiącu objął obowiązki szefa sanitarnego Dowództwa Okręgu Generalnego "Kielce" w Kielcach. 3 lutego 1920 został awansowany na podpułkownika. 12 lutego 1920 Minister Spraw Wojskowych mianował go komendantem I Szpitala Okręgowego na Mokotowie przy ulicy Nowowiejskiej[2] (jego zastępcą był kpt dr Tomasz Krzyski[3]). Szpitalem Mokotowskim kierował w czasie wojny z bolszewikami. Na tym stanowisku 29 maja 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika w Korpusie Lekarskim, w „grupie byłych Legionów polskich”. W sierpniu 1921 Główny Szpital Wojskowy (b. Szpital Ujazdowski) przemianowany został na Szpital Okręgowy Nr I, a Szpital Mokotowski przekształcony został w "Zakład Leczniczo-Szkolny dla Inwalidów Wojennych w Warszawie". Kierownictwo zakładu powierzone zostało Stefanowi Buchowieckiemu. Następnie pełnił funkcję przewodniczącego komisji superrewizyjnej przy Szpitalu Okręgowym Nr I.

Z dniem 31 maja 1925 w stopniu pułkownika rezerwy lekarza został przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał wówczas w Warszawie przy ulicy Wilczej 29a. Zaopatrzenie emerytalne otrzymał na podstawie Ustawy z dnia 11 grudnia 1924 o przyznawaniu darów z łaski[4].

25 lipca 1925 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował pułkownika w stanie spoczynku Stefana Buchowieckiego do stopnia tytularnego generała brygady w stanie spoczynku z dniem 31 maja 1925[5].

Ostatnie lata życia spędził w Olkuszu. Tam w nocy z 9 na 10 kwietnia 1927 zmarł. We wtorek 12 kwietnia 1927 roku został pochowany na miejscowym cmentarzu[6].

Stefan Buchowiecki był żonaty z Wieńczysławą Miłkowską (1874-1947), z którą miał syna Jana Stefana, kapitana artylerii, urodzonego 2 lipca 1902 w Olkuszu, zamordowanego wiosną 1940 w Charkowie.

Imię Stefana Buchowieckiego nosi ulica w Olkuszu.

Awanse

  • kapitan – 9 sierpnia 1915
  • major – grudzień 1917
  • podpułkownik – 3 lutego 1920 (warunkowo, do czasu ułożenia przez Komisję Weryfikacyjną ogólnej listy sztarszeństwa oficerów WP)[7]
  • pułkownik – 29 maja 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920
  • tytularny generał brygady – 25 lipca 1925 z dniem 31 maja 1925

Ordery i odznaczenia

Wszystkie odznaczenia gen. Buchowieckiego znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie.

Zobacz też

Przypisy

  1. Centralne Archiwum Wojskowe, Akta personalne 9681
  2. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 21.02.1920 r.
  3. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Tomasz Krzyski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 17 lutego 2015].
  4. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 66 z 20 czerwca 1925 r. s. 335.
  5. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 80 z 31 lipca 1925 r. s. 440.
  6. Ostatni meldunek. „Polska Zbrojna”. 101, s. 1, 1927-04-12. Warszawa. 
  7. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 7 z 28.02.1920 r.

Bibliografia