Stefan Fabiszewski
 Stefan Fabiszewski, mjr, 1938 r. | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 stycznia 1974 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1939 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Stefan Fabiszewski, ps. Tadeusz (ur. 18 czerwca 1896 w Gostyninie, zm. 12 stycznia 1974 w Brighton, w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego II RP.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Tomasza i Józefy ze Szczypkowskich. Przed I wojną światową był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 wcielony został do Pierwszej Kompanii Kadrowej. W czasie walk pod Jastkowem został ranny. Po kryzysie przysięgowym internowany w Szczypiornie i Łomży, skąd zbiegł w marcu 1918. Po ucieczce z obozu wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej. W okresie od listopada 1918 do kwietnia 1919 pełnił służbę w 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego, awansując do stopnia podporucznika. W sierpniu 1919 wziął udział w I powstaniu śląskim. W lipcu 1920 awansował na porucznika. Dowodził wówczas 3 kompanią 142 pułku piechoty.
Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w III batalionie 13 pułku piechoty. 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu kapitan ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1196. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W 1923, w garnizonie Wilno, pełnił funkcję oficera sztabu dowódcy piechoty dywizyjnej 19 Dywizji Piechoty płk. Waleriana Czumy. W następnym roku pełnił służbę w macierzystym 73 pułku piechoty w Katowicach. Następnie pełnił służbę w 28 pułku piechoty w Łodzi. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 62 pułku piechoty w Bydgoszczy na stanowisko oficera sztabowego pułku[3]. W lipcu 1929 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu[4]. Następnie został przeniesiony do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Kwatery Głównej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu sztabowego[5]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk.[6] 16 lipca 1934 przyjął obowiązki komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte, a 3 grudnia 1938 przekazał je mjr. Henrykowi Sucharskiemu. Stojąc na czele składnicy był odpowiedzialny za ufortyfikowanie terenu półwyspu. 4 listopada 1938 powołany został do Oddziału Zamkowego Prezydenta Rzeczypospolitej. Na stopnień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 września 1939 i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Był to tzw. awans emerytalny w związku z przeniesieniem w stan spoczynku[8].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 ewakuował się do Rumunii skąd wyjechał do Francji, a później do Anglii. Na emigracji publikował w „Tygodniu Polskim” oraz „Dzienniku Polskim - Dzienniku Żołnierza”.
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Pamięć o Stefanie Fabiszewskim kultywuje I Liceum Ogólnokształcące PUL w Gostyninie, które od listopada 2006 nosi imię Bohaterów Gostynina.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7158
- Krzyż Niepodległości (4 lutego 1932)[9]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[11]
- Odznaka Pamiątkowa „Pierwszej Kadrowej”[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 58.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 137.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 211.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 233.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 154.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 760.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 29-31.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 23 listopada 1921, s. 1547.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.
- ↑ 6 sierpień: 1914–1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 19.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Grażyna i Przemysław Witek, Jeszcze raz o Pierwszej Kompanii Kadrowej. Lista imienna (stan na 6.VIII.1914), „Oleandry” Biuletyn Związku Piłsudczyków Oddział Świętokrzyski w Kielcach, Nr 12 sierpień 2004.
- Członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Dowódcy batalionów 62 Pułku Piechoty (II RP)
- Internowani w Łomży
- Legioniści internowani po kryzysie przysięgowym w Szczypiornie
- Ludzie urodzeni w Gostyninie
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 28 Pułku Strzelców Kaniowskich
- Oficerowie 73 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie Armii Polskiej we Francji 1917–1919
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Powstańcy śląscy
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w 1974
- Żołnierze 1 Kompanii Kadrowej Legionów Polskich