Stefan Jacynicz
|
Ten artykuł od 2011-05 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
komandor porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1915–1928 |
Siły zbrojne |
Stefan Jacynicz (ur. 12 maja 1895 w majątku Rawszki w powiecie rosieńskim w guberni kowieńskiej, zm. 12 marca 1930 w Gdyni) – porucznik marynarki Marynarki Wojennej II RP, nurek.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był drugim synem w rodzinie Kazimierza (rejenta) herbu Odrowąż i Konstancji z Białokur-Bogdanowiczów. Uczęszczał do szkoły w Mitawie, a potem w Petersburgu. Po zdaniu w r. 1915, razem z młodszym o rok bratem Mieczysławem, matury wstąpił do marynarki wojennej do szkoły gardemarynów. W 1916 wziął udział w podróży ćwiczebnej po Pacyfiku, a po powrocie został przeniesiony do szkoły morskiej w Oranienbaumie. Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Marynarki Wojennej.
W 1917 awansował do stopnia miczmana czasu wojny, a jesienią został przydzielony do floty bałtyckiej na okręt podwodny "Jaź" dowodzonego przez jego starszego brata Konstantego.
Po powrocie do Polski razem z braćmi wstąpił do Marynarki Wojennej II RP. Został awansowany do stopnia porucznika marynarki w Korpusie Rzeczno-Brzegowym[1][2]
W sierpniu 1920 dowodził we Flotylli Wiślanej w rejonie Nieszawy i Płocka. W 1924 został dowódcą statku minowego we Flotylli Pińskiej[3]. Był dowódcą oddziału nurków w Gdyni (gdzie "wyróżnił się w dziedzinie prac podwodnych i szkolenia kadr nurków"). W 1928 z uwagi na zły stan zdrowia przeniesiony na własne życzenie do rezerwy, zakłada własną firmę "Morpol"
Zmarł na skutek rozedmy płuc, a pochowany został w Nowym Mieście nad Pilicą.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 1445.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1314.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924, s. 1309.