Stefan Tomicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Wolfgang (dyskusja | edycje) o 00:28, 3 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Stefan Tomicki
1/4 zwycięstwo
podporucznik pilot podporucznik pilot
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1915
Raducki Folwark (gmina Osjaków)

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1943
Holandia

Przebieg służby
Lata służby

od 1939

Siły zbrojne

- Siły Powietrzne RP
Armée de l'Air
- RAF

Jednostki

217 Eskadra Bombowa
Dywizjon 300
Dywizjon 305

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie)

Stefan Tomicki (ur. 1 lipca 1915 w Raduckim Folwarku, zginął 9 kwietnia 1943 w Holandii) – podporucznik pilot Wojska Polskiego, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych.

Życiorys

Stefan Tomicki służył jako podoficer w 1. Pułku Lotniczym w 217 Eskadrze Bombowej jako pilot samolotu PZL.37 Łoś.

We wrześniu 1939 roku latał bojowo w 217 eskadrze[1]. Poprzez Rumunię został ewakuowany do Francji, gdzie walczył w PSP we Francji w X Kluczu Kominowym porucznika Jana Falkowskiego. Razem z pozostałymi pilotami klucza 24 czerwca dotarł do Wielkiej Brytanii. Tutaj został przyjęty do RAFu (numer służbowy P 1916) i wkrótce został przydzielony jako pilot do 300 Dywizjonu Bombowego Ziemi Mazowieckiej.

Następnie został przeniesiony do Dywizjon 305. 6[2][3] sierpnia 1941 roku pilotowany przez niego Wellington W 5593 został zestrzelony przez Me-110 nad Holandią. Z sześcioosobowej załogi zginęło trzech (por. Jerzy Sukiennik, Mieczysław Saferna, Wacław Ryba), pozostali uratowali się (dowódca Szczepan Ścibior[4], Michał Kowalski i Stefan Tomicki). Tomickiemu i Kowalskiemu udało się uniknąć niewoli. Po blisko pół rocznym ukrywaniu i przemieszczaniu się z miejsca na miejsce, udało się im wrócić do Anglii, gdzie 4 stycznia 1942 roku zameldowali się w swojej bazie[5].

Ostatni lot bojowy Stanisław Tomicki odbył 9 kwietnia 1943 roku (Wellington Mk. X, HE 148, code BH-T[6]). Jako członek załogi Vickers Wellington Mk X wystartował z zadaniem bombardowania Duisburga. U wybrzeży Holandii samolot został zestrzelony przez niemiecką artylerię przeciwlotniczą. Cała załoga zginęła.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana figuruje na 376. pozycji z 1/4 zestrzeleniem pewnym.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 14 września pilotował Łosia nr 72.210
  2. wersja 6 sierpnia
  3. inna wersja - 5 sierpnia
  4. Dostał się do niewoli i jako jeniec wojenny przeżył II wojnę światową. W 1952 roku został skazany na śmierć jako rzekomy szpieg brytyjski. Wyrok wykonano 26 maja 1953.
  5. Patrz [1] i [2].
  6. szczegóły

Bibliografia

  • Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
  • Wojciech Zmyślony: Lista Bajana. [dostęp 7 września 2009]. (ang.).
  • Jerzy Jan Stanisław Sukiennik

Linki zewnętrzne