Stepan Łenkawski

Stepan Łenkawski

Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1904 Uhorniki, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	30 października 1977 Monachium, Republika Federalna Niemiec
Przewodniczący Kongresu Ukraińskich Nacjonalistów
Okres	od 1959 do 1968
Przynależność polityczna	Kongres Ukraińskich Nacjonalistów
Poprzednik	Stepan Bandera
Następca	Jarosław Stećko

Stepan Łenkawski, ukr. Степан Ленкавський (ur. 6 lipca 1904 w Uhornikach, zm. 30 października 1977 w Monachium) – ukraiński działacz nacjonalistyczny i społeczny, pedagog.

Od połowy lat 20. działał w ukraińskim ruchu narodowym. Był członkiem zarządu Związku Ukraińskiej Młodzieży Nacjonalistycznej. Był autorem wydanej w 1929 broszury „Dziesięcioro przykazań ukraińskiego nacjonalisty”, współorganizatorem i uczestnikiem I Kongresu OUN w dniach 28 stycznia – 3 lutego 1929 w Wiedniu, stając się członkiem Prowidu (kierownictwa) OUN w ostatnim dniu konferencji. Działacz grupy literackiej „Łystopad”. W 1931 został aresztowany przez policję w Krakowie, następnie wiosną 1932 został skazany w tzw. procesie „Kongresowców” na 4 lata więzienia. Na wolność wydostał się we wrześniu 1939.

W czasie wojny członek Ukraińskiego Komitetu Narodowego oraz Prowidu OUN-B, gdzie piastował od kwietnia 1941 funkcję referenta propagandy. Aresztowany w lipcu 1941 we Lwowie, więzień niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau (nr oboz. 49731), wypuszczony z obozu 19 grudnia 1944.

Po wojnie na emigracji. Po zabójstwie Stepana Bandery w latach 1959–1968 przewodniczący Prowodu OUN, potem kierował wydziałem propagandy i redagował gazetę „Szlak Zwycięstwa”.

22 sierpnia 2010 roku ukraińskie władze w obecności duchownych greckokatolickich odsłoniły w miejscowości rodzinnej Stepana Łenkawskiego jego pomnik.

Bibliografia

• Adam Cyra, Banderowcy w KL Auschwitz, w: Studia nad faszyzmem i zbrodniami hitlerowskimi, t. XXX, Wrocław 2008, ISBN ISSN 0239-6661, 0137-1126.