Steve Lukather

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Duży Bartek (dyskusja | edycje) o 21:09, 29 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Steve Lukather
Ilustracja
Steve Lukather podczas koncertu wraz z zespołem Toto (14 lipca 2007)
Imię i nazwisko

Steve Lee Lukather

Pseudonim

Luke

Data i miejsce urodzenia

21 października 1957
Los Angeles

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara akustyczna, ukulele, banjo, mandolina, lutnia, instrumenty klawiszowe, perkusja

Gatunki

rock alternatywny[1], pop alternatywny[1], blues rock[1], hard rock[1], contemporary pop[1], contemporary rock[1]

Zawód

muzyk, kompozytor, wokalista, producent muzyczny

Aktywność

od 1975

Powiązania

Michael Jackson

Zespoły
Toto
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Steve Lee "Luke" Lukather (ur. 21 października 1957 w Los Angeles[1]) – amerykański muzyk, kompozytor, wokalista i multiinstrumentalista, a także producent muzyczny. Steve Lukather znany jest przede wszystkim z wieloletnich występów w grupie muzycznej Toto, wraz z którą uzyskał m.in. nagrodę Grammy[2].

Lukather wydał kilka albumów solowych. Jest studyjnym muzykiem sesyjnym, który zaaranżował, skomponował i nagrał ponad 1000 albumów, które wdarły się na szczyty światowych list przebojów[3]. Jakkolwiek jego twórczość z zespołem Toto jest zdominowana utworami z gatunku pop rock, jego solowa działalność ma wiele odmian i sięga różnych gatunków muzycznych jak rock, prog, jazz i funk.

Uznany klawiszowiec sesyjny David Paich i sesyjny perkusista Jeff Porcaro zaprosili Lukathera do dołączenia do formowanego przez nich zespołu Toto w 1976 roku. Lukather był wówczas dziewiętnastolatkiem. Od tamtej pory jest członkiem zespołu. Talent Lukathera został szybko dostrzeżony. Gdy ugruntował on swoją pozycję w świecie muzyki był wielokrotnie zapraszany do współpracy i gościnnych występów na setkach płyt i koncertów wielu sław muzyki. Lukather był dwunastokrotnie nominowany do Nagrody Grammy. Statuetkę otrzymał 5 razy[4].

Życiorys

Początki

Steve Lukather urodził się jako Steven Lee Lukather 21 października 1957 w Los Angeles, w Kalifornii. Uczył się grać na instrumentach klawiszowych i perkusji a później sam zaczął się uczyć gry na gitarze, którą otrzymał od ojca w wieku siedmiu lat. Otrzymał również wtedy płytę zespołu The Beatles Meet the Beatles. Lukather wielokrotnie wspominał, że ten album całkowicie zmienił jego życie, a wszystko za sprawą gitarzysty George'a Harrisona.

W siódmej klasie Laurel Hall Lutheran School w Hollywood, Steve sformował pierwszy band,z przyjaciółmi z dzieciństwa i z klasy. W jego skład weszli gitarzysta/basista Ron Sarian. Kevin MacKenzy i młodszy brat Rona, Donny Sarian. Ten ostatni zasiadł za perkusją. To był skład zespołu "English Muffin", z którym w 1970 roku Steve nagrał swój pierwszy studyjny album (w wieku 13 lat) . Był to w zasadzie singel, który zawierał 2 autorskie piosenki. Strona pierwsza nazywała się "Grass" i została skomponowana przez Rona. Ron grał na gitarze a Steve na basie. Strona druga nazywała się "Leave It" i została skomponowana przez Lukathera. Tym razem Steve grał na gitarze a Ron na basie. Obie piosenki zaśpiewane były przez Steve'a (którego głos brzmiał jak młody Michael Jackson).

W szkole średniej, Lukather poznał Davida Paicha i braci Porcaro (Jeffa, Steve'a i Mike'a), późniejszych członków zespołu Toto. Lukather, który był muzycznym samoukiem zaczął brać lekcje gry na gitarze u Jimmy'ego Wyble'e, który rozwinął wiedzę Steve'a na różne tematy związane z muzyką i jej tworzeniem, jak chociażby instrumentacja. Był to okres, w którym Steve zaczął dorastać do decyzji o zostaniu muzykiem sesyjnym. Dawało mu to także możliwość współpracy z wieloma sławami muzyki.

Jeff Porcaro, perkusista udzielający się w zespole Steely Dan, stał się przewodnikiem Steve'a w jego planach zostania muzykiem sesyjnym. Po sukcesie płyty i tournée zespołu Boz Scaggs,w którym udzielał się Lukather, Paich i Porcaro zaprosili Steve'a do formującej się w 1976 grupy Toto. Oprócz Lukathera, do grupy dołączyli Bobby Kimball, David Hungate i Steve Porcaro[5].

Toto

Steve Lukather podczas koncertu wraz z zespołem Toto 3 lipca 2004 roku
 Zobacz też: Toto (zespół muzyczny).

Lukather jest gitarzystą prowadzącym w zespole Toto. Jest współkompozytorem piosenek (jednak to David Paich napisał i skomponował większość piosenek we wczesnym okresie zespołu), a także często pełni funkcję głównego wokalisty. Lukather uważał, że liderem zespołu jest Jeff Porcaro. Po jego śmierci w 1992 r. Steve przejął tę funkcję. Uważał, że zespół dalej musi tworzyć.

Po odejściu z grupy wokalisty Jeana Michaela Byrona w 1990 r. Toto zostało bez głównego wokalisty, aż do 1997 r. To właśnie Lukather zaśpiewał większość piosenek grupy w tym czasie. Steve był głównym wokalistą w każdej piosence na wydanej w 1992 Kingdom of Desire i wydanej w 1995 Tambu z wyjątkiem 2 instrumentalnych utworów. Singel wydany do płyty "Tambu" pt: "I will Remember" napisany wspólnie przez Lukathera i Stana Lyncha, zanotował #64 pozycję na brytyjskiej liście przebojów. Pomimo wokalnych umiejętności Steve'a, krytycy Tambu gorzej ocenili jego śpiew w porównaniu do byłych wokalistów grupy, jak chociażby Bobby'ego Kimballa. Krytycy zauważyli, że Steve "zmaga się" z niektórymi piosenkami i podczas koncertów bardzo chętnie korzysta z zapraszania gościnnie wokalistów i chórków. Ta wrzawa nie ustała aż do powrotu byłego wokalisty Josepha Williamsa i ponownej współpracy z Bobbym Kimballem w 1998 r. przy płycie Toto XX, na której główny wokal nie jest już Lukathera.

Współautorskie piosenki Steve'a zwiększyły swoją liczbę w końcu lat 80., kiedy prawie każda piosenka była jego dziełem. Podpisanych tylko jego nazwiskiem było jednak bardzo niewiele. Dobrym przykładem jest tu singel "I Won't Hold You Back" z Toto IV, który stał się hitem. Lukather stwierdził potem, że pisanie tekstów nie jest jego mocną stroną.

Lukather w jednym z wywiadów radiowych wyraził swój żal, że trasa koncertowa promująca "Falling in Between" nie była zbyt dobrze przyjęta w USA i stwierdził, że przyczyniły się do tego rozgłośnie radiowe, które zamiast przybliżać ludziom muzykę, sprzedają im hity masowej produkcji. Stwierdził również, że na całym świecie ich muzyka została dobrze przyjęta, tylko nie w USA. Dodał, że bardzo dużo ludzi na świecie i fanów narzeka na amerykański przemysł muzyczny (w większości na stację MTV). Uważa, że sprzedaje ona muzykę dla "idiotów ery komputera z gustowną fryzurą". Skrytykował też popularne magazyny gitarowe wielbiące pseudomuzyków, podając za przykład Billy'ego Corgana.

Działalność sesyjna

Lukather osiągnął sukces jako muzyk sesyjny w latach 70. i 80. Był najbardziej rozpoznawalnym gitarzystą w Los Angeles. Współpracował z szeroką gamą sław muzyki światowej od Arethy Franklin do Warrena Zevona. Bardzo ceni sobie wsparcie, jakie dostał od Jeffa Porcaro i Davida Paicha przy osiągnięciu sukcesu w branży.

Ważne sesje nagraniowe: u Michaela Jacksona przy "Beat It" i "Human Nature" (współtworzone przez muzyka Toto Steve'a Porcaro), większość ścieżek na płycie Dona Henleya I Can't Stand Still, 2 utwory na płycie Lionela Richiego Can't Slow Down, współpraca przy tworzeniu albumu Richarda Marxa Repeat Offender. Poza sesjami nagraniowymi, Lukather stworzył wiele hitów dla George'a Bensona, The Tubes i wielu innych artystów.

Dyskografia

Albumy studyjne
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
DEU
[6] 		FRA
[7] 		SWE
[8] 		AUT
[9] 		CHE
[10] 		NLD
[11] 		JPN
[12] 		FIN
[13]
Lukather
  • Data: 1989
  • Wydawca: CBS
 — — 14 — — 57 18 —
Candyman
  • Data: 1994
  • Wydawca: Columbia
 — — 20 — — 59 65 —
Luke
  • Data: 28 października 1997
  • Wydawca: Sony/Columbia
 — — 46 — — — 84 40
Santamental
  • Data: 7 października 2003
  • Wydawca: Bop City Records
 — — — — — — 150 —
Ever Changing Times
  • Data: 25 lutego 2008
  • Wydawca: Frontiers Records
 51 119 21 — 47 39 84 —
All's Well That Ends Well
  • Data: 8 października 2010
  • Wydawca: Mascot Records
 31 96 30 38 50 35 118 —
Transition
  • Data: 21 stycznia 2013
  • Wydawca: Mascot Records
 29 90 22 28 25 26 94 20
"—" album nie był notowany.
Albumy koncertowe
Tytuł Dane dot. albumu
No Substitutions: Live in Osaka
(oraz Larry Carlton)
  • Data: 20 marca 2001[14]
  • Wydawca: Victor Records
Albumy wideo
Tytuł Dane dot. albumu
The Paris Concert (oraz Larry Carlton)
  • Data: 2001
  • Wydawca: in-akustik
In Concert - Ohne Filter (oraz Los Lobotomys)
  • Data: 2002
  • Wydawca: in-akustik ‎
Live At North Sea Festival (oraz Edgar Winter)
  • Data: 10 kwietnia 2010[15]
  • Wydawca: String Commander

Filmografia

  • Rock Prophecies (2009, film dokumentalny, reżyseria: John Chester)[16]
  • Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (2011, film dokumentalny, reżyseria: Max Baloian, Joey Tosi)[17]
  • Nathan East: For the Record (2014, film dokumentalny, reżyseria: Chris Gero, David Maxwell)[18]
  • Slash: Raised on the Sunset Strip (2014, film dokumentalny, reżyseria: Martyn Atkins)[19]
  • The Ritchie Blackmore Story (2015, film dokumentalny, reżyseria: Alan Ravenscroft)[20]
  • Hired Gun (2016, film dokumentalny, reżyseria: Fran Strine)[21]

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Greg Prato: Steve Lukather Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  2. ↑ William Ruhlmann: Toto Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  3. ↑ MusicMan Artists: Steve Lukather. www.ernieball.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  4. ↑ R. Wolff – How to make it in the new music business. www.stevelukather.net. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  5. ↑ Steve Lukather Biography. www.stevelukather.net. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  6. ↑ Steve Lukather /Longplay-Chartverfolgung. www.musicline.de. [dostęp 2012-03-01]. (niem.).
  7. ↑ Steve Lukather French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  8. ↑ Steve Lukather Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  9. ↑ Steve Lukather Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  10. ↑ Steve Lukather Swiss Albums Chart. hitparade.ch. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  11. ↑ Steve Lukather Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  12. ↑ Oricon: Steve Lukather CD. www.oricon.co.jp. [dostęp 2012-03-01]. (jap.).
  13. ↑ Steve Lukather Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2012-03-01]. (ang.).
  14. ↑ Larry Carlton, Steve Lukather ‎– No Substitutions "Live In Osaka". www.discogs.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  15. ↑ Steve Lukather, Edgar Winter ‎– Live At North Sea Festival. www.discogs.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  16. ↑ Rock Prophecies. www.imdb.com. [dostęp 2011-07-30]. (ang.).
  17. ↑ Cry Baby: The Pedal that Rocks the World (2011). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  18. ↑ Nathan East: For the Record (2014). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-12]. (ang.).
  19. ↑ Slash: Raised on the Sunset Strip (2014). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  20. ↑ The Ritchie Blackmore Story (2015). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).
  21. ↑ Hired Gun (2016). www.imdb.com. [dostęp 2016-04-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Toto
Albumy studyjne
Kompilacje i albumy koncertowe
Ścieżki dźwiękowe
Ważne single
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Steve_Lukather&oldid=53340343”