Stobnica (województwo wielkopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stobnica
wieś
Ilustracja
Fragment wsi z mostem kolejowym na Warcie
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

obornicki

Gmina

Oborniki

Liczba ludności (2009)

129[2]

Strefa numeracyjna

61

Kod pocztowy

64-600[3]

Tablice rejestracyjne

POB

SIMC

0591739

Położenie na mapie gminy Oborniki
Mapa konturowa gminy Oborniki, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Stobnica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stobnica”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stobnica”
Położenie na mapie powiatu obornickiego
Mapa konturowa powiatu obornickiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Stobnica”
Ziemia52°42′21″N 16°36′33″E/52,705833 16,609167[1]

Stobnicawieś sołecka (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie obornickim, w gminie Oborniki.

Stobnica uzyskała lokację miejską przed 1402 rokiem, zdegradowana w 1795 roku[4]. Prywatne miasto szlacheckie położone było w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[5].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Marina na Warcie

Wieś powstała przy przecięciu traktu handlowego z Obornik do Obrzycka ze strumieniem Kończak. W 1388 w jednym z dokumentów pojawia się nazwisko Janusza de Stopnicz, czyli z dzisiejszej Stobnicy. Wkrótce po tej dacie osada przeszła na własność Sędziwoja Świdwy (herbu Nałęcz), który był wojewodą poznańskim. Od XIV lub XV wieku do 1795 miejscowość posiadała prawa miejskie, jednak nigdy nie należała do miast szczególnie bogatych. Wpływ na to miały częste zmiany właścicieli i związana z tym niezadowalająca dbałość o interesy miejskie. W czasie wojny trzynastoletniej Stobnica wystawiła w 1458 roku 3 pieszych na odsiecz oblężonej polskiej załogi Zamku w Malborku[6]. Obecność Kończaka determinowała prowadzoną tu działalność gospodarczą – funkcjonowały młyny, tartaki, folusze i kuźnie. W 1756 odnotowano działanie ostatniego w Wielkopolsce zakładu wytopu żelaza[7].

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie poznańskim.

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Do pamiątek przeszłości należą:

Zamek w Stobnicy[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Zamek w Stobnicy.

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W lesie w pobliżu wsi znajdują się: Stobnickie Babki (pomnik przyrody) oraz Stacja Doświadczalna Katedry Zoologii Akademii Rolniczej w Poznaniu, tzw. Wilczy Park. Jest to jedno z nielicznych miejsc hodowli wilków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 131193
  2. WWW gminy Oborniki – Statystyki. [dostęp 2010-04-28].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1224 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 72-73.
  5. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 56.
  6. Kodex dyplomatyczny Wielkiej Polski; Codex diplomaticus Majoris Poloniae zawierający bulle papieżów, nadania książąt, przywileje miast, klasztorów i wsi, wraz z innemi podobnéj treści dyplomatami, tyczącemi się historyi téj prowincyi od roku 1136 do roku 1597; zebrany z materyałow przez Kaźmierza Raczyńskiego byłego Generała W. Polskiego i Marszałka nadwornego koronnego przysposobionych; wydany przez Edwarda Raczyńskiego, Poznań 1840, s. 181.
  7. Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.226-229, ISBN 978-83-7272-242-3
  8. Wielkopolska ciekawie. Perełki na skraju Puszczy Noteckiej [dostęp 2021-08-17]
  9. Paweł Anders, Władysław Kusiak, Puszcza Notecka, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań, 2011, s.226, ISBN 978-83-7272-242-3

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]