Stokłosa miękka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stokłosa miękka
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

stokłosa

Gatunek

stokłosa miękka

Nazwa systematyczna
Bromus hordeaceus L.
Sp. Pl.: 77 (1753)
Synonimy
  • Bromus mollis L.
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Stokłosa miękka (Bromus hordeaceus L.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jako gatunek rodzimy występuje w Eurazji i północnej Afryce. Ponadto zawleczony do Ameryki, Australii, Nowej Zelandii i południowej Afryki[3]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Źdźbło o wysokości 10-80 cm, wzniesione prosto lub nieznacznie łukowato wygięte; skąpo ulistnione.
Liście
Płaskie, o szerokości 2-7 mm i długości do 20 cm, miękko owłosione z obu stron, wiotkie i spiczasto zakończone. Języczek liściowy o długości 1,5-2,5 mm, delikatnie ząbkowany. Silnie owłosione pochwy liściowe.
Kwiaty
Zebrane w kwiatostanie w postaci wiechy o długości 5-10 cm, skupionej, o jajowatym zarysie. Gałązki owłosione, sztywne, najczęściej wzniesione. Większość szypułek krótsza od kłosków. Kłoski o długości 12-22 mm, 6-12 kwiatowe, nieznacznie spłaszczone, jajowate, ościste, zwykle miękko owłosione. Plewy owłosione i krótsze od kłoska. Dolna plewa trójnerwowa, górna 5-7 nerwowa. Dolna plewka 7-9 nerwowa, miękko owłosiona, z jasnym brzegiem. Poniżej dwuzębnego szczytu plewki dolnej wyrasta prosta ość o długości do 10 mm.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Jednoroczna lub dwuletnia trawa kępkowa. Kwitnie od maja do czerwca. Występuje na łąkach, pastwiskach, przydrożach i ugorach. Roślina o szerokiej amplitudzie ekologicznej, najlepsze warunki znajduje na stanowiskach umiarkowanie wilgotnych i średnio żyznych. Jest gatunkiem charakterystycznym łąk świeżych z rzędu Arrhenatheretalia elatioris. Liczba chromosomów 2n = 28[5].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Gatunek zróżnicowany na cztery podgatunki[3]:

  • Bromus hordeaceus subsp. divaricatus (Bonnier & Layens) Kerguélen - występuje w basenie Morza Śródziemnego
  • Bromus hordeaceus subsp. hordeaceus - rośnie w całym zasięgu gatunku
  • Bromus hordeaceus subsp. longipedicellatus Spalton - występuje w Europie zachodniej
  • Bromus hordeaceus subsp. thominei (Hardouin) Maire - rośnie w basenie Morza Śródziemnego i w zachodniej Europie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-21] (ang.).
  3. ↑ a b Bromus hordeaceus na eMonocot [dostęp 2014-01-28].
  4. ↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.
  5. ↑ Bromus hordeaceus na Flora of China [dostęp 2014-01-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Multico, 2012, s. 65
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stokłosa_miękka&oldid=72987322”