Stopień Wodny Przewóz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stopień wodny Przewóz
{{{alt zdjęcia}}}
Elektrownia Przewóz
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Podstawowe dane
Przeszkoda

Wisła

Długość

130 m

Liczba przęseł

4

Data budowy

1949–1954

Plan
Plan okolic mostu
Stopień wodny Przewóz pod numerem 17
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Stopień wodny Przewóz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Stopień wodny Przewóz”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stopień wodny Przewóz”
Ziemia50°02′31″N 20°05′53″E/50,041944 20,098056
Stopień Wodny Przewóz – Elektrownia

Stopień wodny Przewózstopień wodny na Wiśle w Krakowie, usytuowany na granicy dzielnic Nowa Huta i Podgórze, zbudowany w latach 1949–1954.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Jest to pierwszy zbudowany po II wojnie światowej stopień wodny na górnej Wiśle. Stanowi ostatni istniejący obiekt spiętrzający wchodzący w skład kaskady Górnej Wisły (poprzedza go stopień wodny Dąbie). Planowany w dalszym biegu rzeki stopień wodny w Niepołomicach nigdy nie został zbudowany. Przyczynia się to do niskich stanów wód w dolnej części stopnia, często uniemożliwiając śluzowanie jednostek pływających. Z tego samego powodu, konieczne są częste i kosztowne remonty dolnego stanowiska jazu, gdzie uszkodzenia powoduje obniżające się dno.

Budowa stopnia wodnego związana była z powstaniem Huty im. T. Sendzimira (wówczas im. Lenina), która wymagała dostępu do wody przemysłowej spiętrzonej przez stopień, a także przybliżenia portu rzecznego dla celów transportowych. W ten sposób, wraz z zaporą powstał port Kujawy typu basenowego, posiadający pionowe nabrzeże i bocznicę kolejową. Zbudowano przy nim także pompownię wody przeznaczoną dla celów kombinatu. Port nigdy jednak nie obsługiwał żeglugi, a obecnie jest silnie zamulony.

Elementy hydrotechniczne[edytuj | edytuj kod]

Stopień wodny składa się z jazu piętrzącego, elektrowni wodnej przepływowej, przepławki i oddzielnej śluzy wodnej.

Jaz[edytuj | edytuj kod]

Jaz posiada 4 przęsła o świetle 20 m, które zamykane są zasuwami płaskimi z klapą lodową. Każdy filar oraz przyczółek posiada budkę sterowniczą z mechanizmami zasuw.

Elektrownia[edytuj | edytuj kod]

Siłownia wodna przylega bezpośrednio do filaru przepławkowego, którym zakończony jest prawy brzeg jazu. Obecnie elektrownia Przewóz jest jedną z sześciu elektrowni wchodzących w skład Zespołu Elektrowni Wodnych Rożnów. Pozostałe to Elektrownia Rożnów, Elektrownia Czchów, Elektrownia Dąbie, Elektrownia Olcza, Elektrownia Kuźnice.

Parametry elektrowni:

  • Moc osiągalna – 4 MW
  • Liczba hydrogeneratorów – 2 (po 2 MW)
  • Przepływ przez turbiny – 130 m³/s
  • Średnia roczna produkcja energii – 18,5 mln kWh

Śluza[edytuj | edytuj kod]

Integralną część stopnia wodnego stanowi śluza znajdująca się ok. 300 m na północny wschód od jazu, oddzielona od niego wyspą Pleszowską. Wyspa powstała wskutek budowy przekopu skracającego duże zakole starego koryta rzeki (obecnie znajdują się na niej ogródki działkowe, a wstęp mają tylko ich właściciele i pracownicy elektrowni). Śluza umożliwia obsługę jednostek pływających o nośności do 1000 ton, jednak ze względu na niskie stany wody dolnej, pozwala na śluzowanie tylko małych jednostek o głębokości zanurzenia do 50 cm.

Parametry śluzy:

  • Długość – 85 m
  • Szerokość – 12 m
  • Projektowany spad – 3,7 m
  • Orientacyjny czas śluzowania – 20 minut

Wpływ na środowisko przyrodnicze[edytuj | edytuj kod]

Budowa stopnia Przewóz spowodowała zatrzymanie transportu materiału wleczonego w Wiśle i erozję denną koryta poniżej stopnia. Dno Wisły poniżej stopnia Przewóz obniżyło się o ponad 2 metry[1], co doprowadziło do osuszenia doliny Wisły i części Puszczy Niepołomickiej. Ujścia dopływów Wisły poniżej stopnia Przewóz są zawieszone, nawet na wysokości 2,5 metra[2]. Budowa zapory uniemożliwiła także migrację rybom. Istniejąca przepławka techniczna nie zapewnia możliwości migracji większości ryb, wymagana jest jej przebudowa[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jadwiga Gorajska, Wpływ regulacji technicznej na równowagę pionową koryta Wisły na przedpolu Karpat, „Landform Analysis”, 26, 2014, s. 3–9, DOI10.12657/landfana.026.001, ISSN 1429-799X [dostęp 2021-01-06].
  2. B. Wyżga i inni, O celowości budowy stopnia Niepołomice na Wiśle, „Gospodarka Wodna”, Nr 7, 2014, ISSN 0017-2448 [dostęp 2021-01-06] (pol.).
  3. Marek Jelonek, Koncepcja udrożnienia małopolskiej Wisły. Załącznik 4 [online], 2014.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]