Stopnie generalskie i admiralskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stopnie generalskie i admiralskie – najwyższe stopnie wojskowe przeznaczone dla najważniejszych dowódców.

Generał (łac. generalis – główny, nadrzędny) – wprowadzony do obiegu w XVI w. we Francji. W Polsce od XVII w., początkowo jako stopień dowódczy wojsk zaciężnych, później także na oznaczenie dowódców artylerii (generał artylerii).

We współczesnym Wojsku Polskim istnieją cztery stopnie generalskie w Wojskach Lądowych i Siłach Powietrznych:

Insygniami generała są gwiazdki na pagonach i czapce (odpowiednio od jednej do czterech) oraz wężyki generalskie tak na pagonach, jak i na otoku czapki. Dodatkowo na klapach marynarek i płaszczów znajdują się orzełki generalskie.

Admirał (arab. amir al bahr – dowódca morski) – wprowadzony do obiegu jako dowódca floty w XII w. przez Wenecjan i Genueńczyków.

Stopnie admiralskie w Polskiej Marynarce Wojennej są równorzędnymi odpowiednikami stopni generalskich:

Insygniami admirała na pagonach są galony z pętelkami, galony proste (odpowiednio od jednego do czterech) i wężyk admiralski (akselbant) oraz na czapce gwiazdki (odpowiednio od jednej do czterech) na pasku otokowym i wężyk admiralski na łuku daszka. Dodatkowo na klapach marynarek i płaszczów znajdują się orzełki admiralskie.