Stowarzyszenie Rękodzielników Żydowskich „Jad Charuzim”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy Rękodzielników Żydowskich „Jad Charuzim” (pol. Sprawna Ręka[1] bądź Zręczna Dłoń) – żydowska organizacja rzemieślnicza, działająca w Galicji od 1875.

W 1895 Stowarzyszenie „Jad Charuzim” w Sanoku przyznało członkostwo honorowe Emilowi Bykowi i Arnoldowi Rappaportowi za wyjednanie zwolnienia izraelitów od niedzielnego spoczynku[2].

Organizacja była fundatorem wielu synagog (m.in. Synagoga Jad Charuzim w Sanoku, Synagoga Jad Charuzim w Jarosławiu, Synagoga Zasańska w Przemyślu), burs, prowadziła działalność samopomocową i charytatywną, organizowała biblioteki, czytelnie i odczyty.

W 1927 w celu umożliwienia własnym członkom korzystania z drobnych kredytów, Stowarzyszenie założyło własną spółdzielnię kredytową „Bank Spółdzielczy Rzemieślników”.

Działalność Stowarzyszenia ustała w czasie II wojny światowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 361.
  2. Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 1, s. 4, 6 stycznia 1895.