Strefa zakazu lotów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Strefa zakazu lotów (ang. NFZ – no-flight zone) – przestrzeń powietrzna, w której zakazano wszelkich lotów dla statków powietrznych. Strefy takie ustanawia się ze względów bezpieczeństwa z powodu działań militarnych lub innych. W przeszłości wprowadzano je na terenie Iraku (1991–2003) oraz Bośni i Hercegowiny (1993–1995). W praktyce ustanowienie strefy zakazu lotów oznacza użycie systemów obrony powietrznej i przeciwrakietowej oraz lotnictwa w celu egzekwowania zakazu, czyli eliminowania lotnictwa i broni rakietowej wykorzystywanych wbrew strefie zakazu lotów[1].

Strefa zakazu lotów w Libii[edytuj | edytuj kod]

W dniu 17 marca 2011 r. Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 1973, która przewiduje użycie wszelkich środków w celu ochrony libijskich cywilów przed atakami wojsk dyktatora Mu’ammara al-Kaddafiego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Lorenz: Strefa zakazu lotów nad Ukrainą. pism.pl, 2022-03-15. [dostęp 2022-03-25].
  2. Rzeczpospolita.pl, ost. aktualizacja 18-03-2011 02:43. [dostęp 2012-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]