Strefa zakazu lotów nad Libią

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strefa zakazu lotów nad Libią
Konflikt

Wojna domowa w Libii (2011)

Czas konfliktu

19 marca – 31 października 2011

Terytorium

Libia

Strony konfliktu
Libijska Dżamahirijja Libia Republika Libijska
Podmiot interweniujący
 NATO   Jordania   Katar
 Szwecja   Zjednoczone Emiraty Arabskie
Przyczyny operacji
naruszenia rezolucji Rady Bezpieczeństwa
ONZ nr 1973 (2011)
Cele operacji
zapobieżenie atakom na ludność cywilną
Podstawy prawne

Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973

Czas operacji

19 marca - 31 października 2011

Obszar operacji

Przestrzeń powietrzna Libii

Wydzielone operacje
składowe

Harmattan
Odyssey Dawn
Ellamy
Mobile
Unified Protector

Straty prowadzącego operację
Stany Zjednoczone: 1 F-15
Zjednoczone Emiraty Arabskie: 1 F-16
Stany Zjednoczone: 1 MQ-1 Predator
Straty stron konfliktu
220 czołgów i pojazdów opancerzonych
70 stanowisk rakietowych
nieznana liczba zniszczonych lub uszkodzonych samolotów
nieznana liczba zabitych lub rannych żołnierzy (szacunki NATO)[1]
Ofiary cywilne

(brak wiarygodnych danych)

Straty wojskowe

(brak wiarygodnych danych)

Strefa zakazu lotów nad Libią (Operacja Odyssey Dawn[a][2], Operacja Ellamy[b], Operacja Harmattan[c], Operacja MOBILE[d] i Operacja Unified Protector[e]) została ustanowiona przez Radę Bezpieczeństwa ONZ 17 marca 2011[3], w celu zapobiegania atakom sił lojalnych Muammarowi Kaddafiemu na wojska rebeliantów, a zwłaszcza na ludność cywilną.

19 marca rozpoczęła się operacja reagowania kryzysowego w Libii. Kraje ONZ interweniowały bez jednolitego dowództwa. Stany Zjednoczone prowadziły operację Świt Odysei, Francuzi operację Harmattan, Brytyjczycy Ellamy, natomiast Kanadyjczycy MOBILE. Reszta koalicji była pod dowództwem Amerykanów.

27 marca odpowiedzialność za nadzór nad strefą zakazu lotów przejęło NATO, rozpoczynając operację Unified Protector. 31 marca o godz. 8:00 NATO przejęło pełną odpowiedzialność za interwencję wojskową[4]. Strefa zakazu lotów zakończyła obowiązywać 31 października o godz. 23:59[5].

Plany ustanowienia strefy zakazu lotów[edytuj | edytuj kod]

28 lutego premier Wielkiej Brytanii, David Cameron, zaproponował ideę strefy zakazu lotów[6].

7 marca Liga Państw Arabskich poparła plan ustanowienia nad Libią strefy zakazu lotów. Wcześniej podobne deklaracje padły ze strony Francji i Wielkiej Brytanii, które zgodziły się ją poprzeć, jeżeli siły Kadafiego nie zaprzestaną atakować ludności cywilnej. Sceptycznie do tego pomysłu podeszły Stany Zjednoczone[7]. 9 marca do wprowadzenia zakazów lotów wezwał przebywający od 1969 roku na emigracji następca tronu obalonej przez Kadafiego monarchii, książę Mohammed El Senussi. W kontekście międzynarodowej interwencji, stwierdził, że rozważana może być jedynie operacja lotnicza[8].

12 marca Liga Arabska zwróciła się do RB ONZ z prośbą o ustanowienie takiej strefy[9].

Uchwała rezolucji RB ONZ nr 1973[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973.

17 marca Rada Bezpieczeństwa uchwaliła Rezolucję nr 1973 zakazującą lotów nad Libią. Żaden z członków RB ONZ nie był przeciw rezolucji, jednak 5 państw (Brazylia, Niemcy, Chiny, Indie oraz Rosja) wstrzymało się od głosu[10][11][12].

Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Francja, Kanada czy Belgia opowiedziały się za interwencją wojskową w Libii, jeśli reżim Kaddafiego nie będzie przestrzegał rezolucji oraz w celu ochrony ludności cywilnej[13].

18 marca 2011 libijski minister spraw zagranicznych Mussa Kussa ogłosił zawieszenie broni w reakcji na decyzję RB ONZ[14], które nie zostało jednakże dotrzymane przez libijską stronę rządową.

Działania militarne[edytuj | edytuj kod]

Realizując postanowienia rezolucji ONZ nr 1973, 19 marca 2011 roku, kilka państw rozpoczęło poza strukturami NATO militarną operację reagowania kryzysowego, mającą na celu egzekucję zakazu lotów nad Libią.

Działania militarne zostały wyszczególnione w kalendarium wojny domowej w Libii.

Reakcje międzynarodowe[edytuj | edytuj kod]

Amerykański niszczyciel USS "Barry" odpala pocisk rakietowy "Tomahawk", 19 marca 2011

Rosja[15], Chiny[16] oraz Indie[17] wyraziły ubolewanie nad interwencją wojsk koalicji, natomiast Unia Afrykańska[18] wezwała do natychmiastowego wstrzymania działań wojennych.

Polska nie będzie się angażować w działania militarne w Libii – oświadczył 19 marca 2011 w Paryżu premier Donald Tusk. Z kolei naloty na Libię poparła Japonia. "Potępiamy libijskie władze za przemoc wobec narodu" - brzmiał fragment oświadczenia japońskiego MSZ[19].

20 marca do przeciwników interwencji w Libii dołączyła Unia Afrykańska, która wezwała koalicję do zaprzestania ataków. Hugo Chávez, prezydent Wenezueli, sojusznik Kaddafiego znów oskarżył Zachód o "chęć przejęcia libijskiej ropy". Jego zdaniem to "agresja przeciwko Libii", a operacja sił międzynarodowych to "imperialne szaleństwo". Z kolei Zjednoczone Emiraty Arabskie wyślą 24 samoloty (Mirage 2000 i F-16), zaś Katar wesprze koalicję 4-6 samolotami Mirage 2000[20][21]. Natomiast Liga Arabska skrytykowała atak koalicji i wezwała do nadzwyczajnego spotkania ligi.

21 marca Irak wyraził poparcie dla koalicji antylibijskiej. Jednak szyicki duchowny Muktada as-Sadr, który w 2008 podpisał porozumienie pokojowe z rządem w Bagdadzie, potępił interwencje[22].

Premier Rosji Władimir Putin nie zgodził się ze słusznością operacji. Niepokoi łatwość, z jaką podjęta została decyzja o użyciu siły. W polityce USA staje się to trwałą tendencją. Rząd Libii nie spełnia kryteriów demokratycznych, ale to jeszcze nie usprawiedliwia zbrojnej interwencji[22].

22 marca Chiny kolejny raz wyraziły głębokie zaniepokojenie ofiarami cywilnymi bombardowań, a indyjski minister finansów Pranab Mukherjee oznajmił, że koalicja nie ma prawa mieszać się w wewnętrzne sprawy Libii. Turcja zapowiedziała, że nigdy nie weźmie udziału w akcji militarnej wobec Libii[23]. Rosyjski minister obrony Anatolij Serdjukow potępił śmierć cywilów w nalotach koalicji.

Atak na Libię potępiła również Korea Północna. Północnokoreańskie MSZ wydało 22 marca oświadczenie w którym stwierdza m.in. że "KRLD stanowczo potępia naruszenie suwerenności i integralności terytorialnej suwerennego państwa i zbrodnię przeciwko ludzkości jaką jest ostre naruszenie narodowej godności ludu libijskiego i jego prawa do istnienia"[24].

26 marca odbył się w Rzymie protest przeciwko operacji militarnej NATO w Libii[25].

Szwedzki parlament podjął decyzję o wysłaniu 10 samolotów w celu wsparcia operacji NATO w Libii[26].

13 kwietnia w Dosze zebrała się grupa kontaktowa ws. konfliktu w Libii. Ministrowie spraw zagranicznych państw Unii Europejskiej, NATO i krajów arabskich, które popierały libijskich powstańców, jednogłośnie opowiedziały się za ustąpieniem Kaddafiego, co miało być pierwszorzędnym warunkiem zakończenia wojny domowej. Członkowie grupy kontaktowej domagali się uwolnienia wszystkich więźniów politycznych. Na obradach Włochy poinformowały, iż nie utrzymują już stosunków dyplomatycznych z Libią. Francuska dyplomacja skrytykowała operację NATO. Według strony francuskiej koalicja niedostatecznie chroniła cywilów i nie niszczyła w optymalnym stopniu potencjału militarnego wojska Kaddafiego. Ponadto minister spraw zagranicznych Francji Alain Juppé zażądał większego wkładu areny międzynarodowej w operację humanitarną. Wielka Brytania wezwała do finansowania bojówki z Cyrenajki. Przedstawiciele Tymczasowej Rady Narodowej zaapelowali do NATO o nasilenie nalotów na wojska Kaddafiego[27][28].

14 kwietnia w Berlinie rozpoczęło się dwudniowe nieformalne spotkanie przywódców szefów dyplomacji państw NATO. Sekretarz generalny NATO Anders Fogh Rasmussen poparł apel grupy kontaktowej o natychmiastowe ustąpienie Kaddafiego. Ponadto sojusz zadeklarował, że będzie działał na terenie Libii tak długo, jak Kaddafi będzie rządził. Sekretarz generalny zaapelował do koalicjantów o większe zaangażowanie się w operację i wysłanie dodatkowych samolotów. Do połowy kwietnia uderzenia z powietrza dokonywały samoloty z Belgii, Kanady, Danii, Francji, Norwegii, Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych[29].

27 kwietnia Unia Afrykańska zaapelowała o przerwanie interwencji. Była to odpowiedź na zbombardowanie posiadłości Kaddafiego w Trypolisie, co miało miejsce 25 kwietnia[30].

Siły koalicji[edytuj | edytuj kod]

Belgia[edytuj | edytuj kod]

Bułgaria[edytuj | edytuj kod]

Dania[edytuj | edytuj kod]

Francja[edytuj | edytuj kod]

Grecja[edytuj | edytuj kod]

Hiszpania[edytuj | edytuj kod]

Holandia[36][edytuj | edytuj kod]

Jordania[edytuj | edytuj kod]

Kanada[edytuj | edytuj kod]

Katar[edytuj | edytuj kod]

Norwegia[edytuj | edytuj kod]

Rumunia[edytuj | edytuj kod]

Stany Zjednoczone[edytuj | edytuj kod]

Szwecja[edytuj | edytuj kod]

Turcja[edytuj | edytuj kod]

Wielka Brytania[edytuj | edytuj kod]

Włochy[33][edytuj | edytuj kod]

Zjednoczone Emiraty Arabskie[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kryptonim amerykańskiej operacji.
  2. ↑ Kryptonim brytyjskiej operacji.
  3. ↑ Kryptonim francuskiej operacji.
  4. ↑ Kryptonim kanadyjskiej operacji.
  5. ↑ Kryptonim natowskiej operacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ NATO: Gadhafi forces caught mining Misrata port. 29 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-29].
  2. ↑ Operacja "Odyssey Dawn": zmasowane naloty wokół Trypolisu i Misraty. www.polskieradio.pl. [dostęp 2011-03-27].
  3. ↑ Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973 (2011). Organizacja Narodów Zjednoczonych, 17 marca 2011. [dostęp 2011-03-24]. (ang.).
  4. ↑ NATO spóźni się w Libii o dobę. tvn24.pl, 2011-03-29. [dostęp 2011-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-01)]. (pol.).
  5. ↑ NATO kończy misję w Libii [online], TVN24.pl, 31 października 2011 [dostęp 2011-10-31] [zarchiwizowane z adresu 2011-11-02] (pol.).
  6. ↑ Cameron Doesn't Rule Out Military Force for Libya. wsj.com, 28 lutego 2011. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  7. ↑ Liga Arabska chce wstrzymania lotów nad Libią [online], onet.pl, 7 marca 2011 [dostęp 2011-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-10].
  8. ↑ Armia zajęła centrum Zawii. Zginął generał Kaddafiego. tvn24.pl, 9 marca 2011. [dostęp 2011-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-12)].
  9. ↑ Arab states seek Libya no-fly zone. Al-Dżazira, 2011-03-12. [dostęp 2011-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-12)]. (ang.).
  10. ↑ UN authorises no-fly zone over Libya. Al-Dżazira, 2011-03-17. [dostęp 2011-03-17]. (ang.).
  11. ↑ Mark Mardell: Libya: UN backs action against Colonel Gaddafi. BBC News, 2011-03-17. [dostęp 2011-03-17].
  12. ↑ U.N. Security Council approves no-fly zone over Libya. CNN, 2011-03-17. [dostęp 2011-03-17]. (ang.).
  13. ↑ Świat interweniuje w Libii [online], TVN24.pl, 18 marca 2011 [dostęp 2011-03-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-20].
  14. ↑ BBC: Libya: Foreign minister announces immediate ceasefire. www.bbc.co.uk. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  15. ↑ CNN: Russia reacts with 'regret' to military action in Libya. edition.cnn.com. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  16. ↑ Al Jazeera Staff: Libya Live Blog - March 20. blogs.aljazeera.net. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  17. ↑ China, Russia and India voice regret over Libya strikes. „Hurriyet”. www.hurriyetdailynews.com. [dostęp 2011-03-27]. (ang.). 
  18. ↑ African Union demands 'immediate' halt to Libya attacks. www.google.com. [dostęp 2011-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-23)]. (ang.).
  19. ↑ TVN24: Libia ogłasza zawieszenie broni. www.tvn24.pl. [dostęp 2011-03-27]. (pol.).
  20. ↑ Trwa operacja "Świt Odysei". Siły koalicji opanowały niebo nad Libią [NA ŻYWO]. gazeta.pl. [dostęp 2011-03-20]. (pol.).
  21. ↑ Daniel Wallis, Venezuela's Chavez denounces military action in Libya [online], Thomson Reuters Foundation [dostęp 2011-03-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03] (ang.).
  22. ↑ a b Obrócili w ruinę centrum dowodzenia Kaddafiego. tvn24.pl, 2011-03-21. [dostęp 2011-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-24)]. (pol.).
  23. ↑ Pierwsza powietrzna walka nad Libią?. tvn24.pl, 2011-03-22. [dostęp 2011-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-25)]. (pol.).
  24. ↑ DPRK Foreign Ministry Spokesman Denounces U.S. Military Attack on Libya. www.krld.pl. [dostęp 2011-03-27].
  25. ↑ Rzymska manifestacja przeciwko operacji w Libii. www.rmf24.pl, 26.03.2011. [dostęp 2011-04-09]. (pol.).
  26. ↑ Libya Live Blog – April 1. Al-Dżazira, 2011-04-01. [dostęp 2011-04-01]. (ang.).
  27. ↑ Włochy: z Kadafim stosunków nie utrzymujemy. konflikty.wp.pl. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-15)].
  28. ↑ Francuzi krytykują NATO [online], TVN24.pl, 13 kwietnia 2011 [dostęp 2011-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-18] (pol.).
  29. ↑ NATO zdecydowało, co dalej z interwencją w Libii. konflikty.wp.pldata dostępu=14 kwietnia 2011.
  30. ↑ "Nie komplikujcie - nie bombardujcie urzędników Kadafiego". wp.pl, 2011-04-27. [dostęp 2011-04-27]. (pol.).
  31. ↑ Nick Iliev, Bulgarian frigate on its way to Libyan coast [online], The Sofia Echo, 30 marca 2011 [dostęp 2011-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-31] (ang.).
  32. ↑ Libia-Dania-operacja. money.pl, 2011-03-18. [dostęp 2011-11-17].
  33. ↑ a b Libya: The First Real World Test of President Obama's Cooperative National Security Strategy. informationdissemination.net, 2011-03-21. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
  34. ↑ Greece will not be neutral on Libya, PM says. ekathimerini.com, 2011-03-22. [dostęp 2011-11-22]. (ang.).
  35. ↑ Apostolos Papapostolou: Greece’s Participation in Operation against Libya Costs 1 Million Euros Daily. Greek Reporter, 2011-03-21. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
  36. ↑ Netherlands to join NATO operation against Libya [online], Radio Netherlands Worldwide, 22 marca 2011 [dostęp 2011-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2011-03-25] (ang.).
  37. ↑ Suleiman al-Khalidi, Jeffrey Heller: UPDATE 1-Jordan sends jets to support Libya no-fly zone. Reuters, 2011-04-06. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
  38. ↑ a b Send in the Hercs: JTF Malta to the rescue. cefcom-comfec.forces.gc.ca. (ang.).
  39. ↑ Katar włączył się do operacji libijskiej [online], Interia.pl, 25 marca 2011 [dostęp 2011-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-29].
  40. ↑ Ola Renda: Norwegowie gotowi na Libię. mojanorwegia.pl, 2011-03-21. [dostęp 2011-11-17].
  41. ↑ Norwegian jets to sit out Libya mission until rules clear. Monsters and Critics, 2011-03-21. [dostęp 2011-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
  42. ↑ Rumuni pomogli imigrantom z Libii. onet.wiadomości, 2011-05-14. [dostęp 2011-11-18].
  43. ↑ Allied Forces Attack Libya. online.wsj.com. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  44. ↑ Crisis in Libya: U.S. bombs Qaddafi's airfields. cbsnews.com. [dostęp 2011-03-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
  45. ↑ Wide array of U.S. warplanes used in Libya attacks. BBC News. [dostęp 2011-03-27]. (ang.).
  46. ↑ Chrzest szwedzkich Gripenów: od przyszłego tygodnia będą nad Libią. Polskie Radio, 2011-04-01. [dostęp 2011-11-17].
  47. ↑ Turkish navy to help enforce Libya embargo. Al-Dżazira, 2011-03-23. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
  48. ↑ Turkey parachutes food, water into Libya. Hurriyet Daily News, 2011-08-18. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).
  49. ↑ RAF hails success of Libya mission. AFP. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-23)]. (ang.).
  50. ↑ Andy Sambidge: UAE commits 12 fighter jets to enforce Libya no-fly zone. arabianbusiness.com, 2011-03-25. [dostęp 2011-11-18]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wojna domowa w Libii
Wojna domowa
Bitwy
Rezolucje RB ONZ
Miejsca
Osoby
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Strefa_zakazu_lotów_nad_Libią&oldid=73063683”