Streptograminy
Streptograminy – grupa naturalnych antybiotyków oraz ich pochodnych, wytwarzanych przez bakterie z rodzaju Streptomyces. W skład każdej streptograminy wchodzą dwa całkowicie odrębne związki chemiczne, pierwsza grupa tych związków (streptograminy A) są cząsteczkami makrolaktonów zawierających wiele nienasyconych wiązań[1] i należą do niej:
- prystynamycyna IIA
- prystynamycyna IIB
- dalfoprystyna (półsyntetyczna pochodna prystynamycyny IIB)[2].
Natomiast drugą grupę (streptograminy B) stanowią cykliczne heksadepsipeptydy[1] i należą do niej:
- prystynamycyna IA
- wirginamycyna S1
- chinuprystyna (półsyntetyczna pochodna prystynamycyny IA)[2].
Wszystkie streptograminy są bakteriostatyczne, jednak połączenie chinuprystyna-dalfoprystyna, którego działanie jest kilkakrotnie większe niż wynikałoby to z sumy działań tych dwóch związków, ma działanie bakteriobójcze. I właśnie połączenie tych dwóch streptogramin jest bardzo często wykorzystywane ze względu na swoje silne działanie nawet na bakterie oporne na inne antybiotyki[2].
Mechanizm działania[edytuj | edytuj kod]
Streptograminy hamują syntezę białek bakteryjnych poprzez łączenie się z podjednostką rybosomalną 50S w pobliżu wejścia do tunelu, przez który wychodzi z rybosomu łańcuch peptydowy[3]. Miejsce wiązania streptogramin B częściowo pokrywa się z miejscem wiązania makrolidów i linkozamidów[3], przez co podczas powstawania oporności bakterii na któryś z tych antybiotyków, powstaje oporność krzyżowa również na pozostałe dwie grupy antybiotyków (oporność typu MLSB)[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wojciech Kostowski i Zbigniew S. Herman: Farmakologia. Wyd. III. T. 2. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 341,342. ISBN 978-83-200-4164-4.
- ↑ a b c Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Wyd. V. α-medica press, 2009, s. 144-146. ISBN 978-83-7522-048-3.
- ↑ a b Ernst Mutschler, Farmakologia i toksykologia, wyd. II, MedPharm Polska, 2010, s. 868, ISBN 978-83-60466-81-0.
