Strzelanie płaskotorowe
Strzelanie płaskotorowe – metoda prowadzenia ognia artyleryjskiego i z broni strzeleckiej, w którym pocisk jest wystrzeliwany pod niewielkim kątem do celu bezpośrednio widocznego (na wprost[1]) – inaczej niż w przypadku strzelania stromotorowego.
Ogień tego typu najczęściej prowadzi się z karabinów, armat i armatohaubic.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wielki Leksykon Uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tankietki TK-3 i TKS, tom 18., wyd. 2013, s. 25
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 421. ISBN 83-11-06229-3.