Strzeszyn (województwo małopolskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strzeszyn
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

gorlicki

Gmina

Biecz

Liczba ludności (2011)

1978[2][3]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-340[4]

Tablice rejestracyjne

KGR

SIMC

0345354

Położenie na mapie gminy Biecz
Mapa konturowa gminy Biecz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Strzeszyn”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Strzeszyn”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Strzeszyn”
Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Strzeszyn”
Ziemia49°43′14″N 21°12′37″E/49,720556 21,210278[1]

Strzeszynwieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Biecz[5], w regionie Pogórza Środkowobeskidzkiego, w podregionie Pogórza Ciężkowickiego.

Wieś leży na lewym brzegu rzeki Ropy i nad Strzeszynianką. Powstała ona dość wcześnie, jako osada służebna do grodu bieckiego. Strzeszyn był i jest wsią typowo rolniczą, chociaż warunki terenowe, pagórkowatość oraz duża liczba nieużytków, nie sprzyjały rozwojowi rolnictwa.

Wieś królewska starostwa bieckiego w powiecie bieckim województwa krakowskiego w końcu XVI wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Strzeszyn[7][8]
części wsi Góra, Kalisówka, Nowa Wieś, Pisarzówka, Pod Borem, Podlesie, Potoki, Serwoniec, Ścibórka, Wilczak, Wygon, Zagórze, Zaropie

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według miejscowej legendy, nazwa wsi ma pochodzić stąd, że w czasie pobytu królowej Jadwigi w Bieczu, monarchini odbywała spacer do Strzeszyna i piła wodę ze źródła. W czasie jednej z wędrówek królową spotkał wielki deszcz. Schroniła się wówczas pod strzechą jednej z chat, a na pamiątkę tego założyła wieś Strzeszyn. Ogólnie przyjmuje się, że lokacja Strzeszyna miała miejsce w XIII w. Pierwsze wzmianki o sołtysie pochodzą z 1383 roku.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[9]

Inne zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • kapliczki i krzyże.

Mieszkańcy, budynki użyteczności publicznej[edytuj | edytuj kod]

W 1912 zostało założone kółko rolnicze, a z inicjatywy jego członków został wybudowany dom ludowy. W 1913 powstało koło gospodyń wiejskich. Budynek domu ludowego uległ zniszczeniu i spaleniu. W okresie okupacji zostaje założona ochotnicza straż pożarna, później przerywa swą działalność. Reaktywowana w 1953, działa po dzień dzisiejszy.

Dzięki pomocy finansowej Gminy Biecz, do dyspozycji straży oddano nową remizę. W 1973 oddano do użytku nowoczesny budynek szkoły, która nosi imię Mikołaja Kopernika. 30 października 2007 roku oddano do użytku nową salę gimnastyczną.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 132490
  2. Wieś Strzeszyn w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-11-28], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-11-28].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1214 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. Główny Urząd Statystyczny: Rejestr TERYT. [dostęp 2013-03-10].
  6. Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, s. 94.
  7. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  9. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]