Studio 60

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Studio 60
Studio 60 on the Sunset Strip
Gatunek

dramat
komedia

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Oryginalny język

angielski

Twórcy

Aaron Sorkin

Główne role

Matthew Perry
Amanda Peet
Bradley Whitford
Steven Weber
D.L. Hughley
Sarah Paulson
Nathan Corddry
Timothy Busfield
Nate Torrence

Produkcja
Produkcja

Warner Bros. Television
Shoe Money Productions

Reżyseria

Timothy Busfield
Thomas Schlamme
John Fortenberry

Scenariusz

Aaron Sorkin
Cinque Henderson
Melissa Myers
Amy Turner
Christina Booth

Muzyka

W.G. Snuffy Walden

Zdjęcia

Thomas Del Ruth
Dennis Hall

Scenografia

Ken Hardy

Czas trwania odcinka

60 min

Pierwsza emisja
Data premiery

1 września 2006

Stacja telewizyjna

NBC

Lata emisji

2006-2007

Status

zakończony

Strona internetowa

Studio 60 (ang. Studio 60 on the Sunset Strip) – amerykański serial przedstawiający kulisy pracy nad programem rozrywkowym. Twórcą serialu jest Aaron Sorkin.

Opis[edytuj | edytuj kod]

„Studio 60" to kolejny serial Sorkina odkrywający przed widzami kulisy powszechnie znanych instytucji – w „Sports Night” był to telewizyjny serwis wiadomości sportowych, w „Prezydenckim pokerze” praca w Białym Domu. Tym razem, pod lupę wziął fikcyjny program komediowy, nawiązujący do popularnego w Stanach Zjednoczonych „Saturday Night Live”. Trwające półtorej godziny show składa się z serii skeczy wykonywanych przez zatrudnionych aktorów oraz zaproszonego gościa ze świata muzyki, filmu czy polityki. Każdy odcinek dopełnia również występ muzycznej gwiazdy.

Serial ilustruje proces tworzenia materiału przedstawianego w cotygodniowym show. Głównym wrogiem scenarzystów jest czas, upływający do następnego wydania programu. Ich twórcze ambicje często zderzają się również z polityczną poprawnością społeczeństwa i oczekiwaniami władz stacji (głównie związanymi z satysfakcjonującymi wskaźnikami oglądalności). Widoczne są zależności, jakimi rządzi się show biznes; jak wykorzystany dowcip czy zdanie wypowiedziane w wywiadzie, może wpłynąć na wizerunek stacji i przysporzyć jej kłopotów. Niektórych, spontanicznych sytuacji nie udaje się bohaterom serialu przewidzieć, pozostałe poprzedzone są długimi rozważaniami nad możliwymi ich konsekwencjami czy odbiorem społecznym. Sorkin pokazuje telewizyjną produkcję jako wielką machinę, z dziesiątkami ludzi – zarówno tych znanych, jak i tych bezimiennych, nie mniej ważnych – jako jej trybikami.

Postacie[edytuj | edytuj kod]

Głównymi bohaterami „Studio 60...” są dwaj przyjaciele – Matthew Albie (Matthew Perry) i Danny Tripp (Bradley Whitford). Pierwszy z nich jest scenarzystą, drugi – producentem telewizyjnym i filmowym. Po kilkuletniej przerwie, w dość przypadkowych okolicznościach, powracają do pracy nad sztandarowym programem fikcyjnej stacji NBS. Zatrudnia ich świeżo upieczona szefowa stacji ds. programowych Jordan McDeere (Amanda Peet), wbrew sprzeciwowi jej przełożonego Jacka Rudolpha (Steven Weber), skonfliktowanego z duetem Matt-Danny.

Ekipie aktorskiej występującej w programie przewodzi tzw. „Wielka Trójka” – piękna, zdeklarowana baptystka i była dziewczyna Matta, Harriet Hayes (Sarah Paulson); dobroduszny i uczciwy Tom Jeter (Nate Corddry); zadziorny Simon Stiles (D. L. Hughley). Innymi ciekawymi postaciami są Alex Dwyer (Simon Helberg) perfekcyjnie naśladujący Toma Cruise’a, Bena Stillera i Nicolasa Cage’a oraz duet pomocniczych pisarzy Ricky Tahoe (Evan Handler) i Ron Oswald (Carlos Jacott), pracujących nad „Studio 60...” choć zepchniętych na boczny tor po powrocie do telewizji Matta i Danny’ego.

Specyfika „Studio 60"[edytuj | edytuj kod]

W serialu charakterystyczne są tzw. sceny „walk and talks” – znak firmowy Thomasa Schlamme, wypracowany w „Sports Night” i „Prezydenckim pokerze”. Są to długie ujęcia, ukazujące bohaterów rozmawiających i jednocześnie przemieszczających się po budynku stacji, garderobach aktorów czy wśród scenografii programu. Ten zabieg dokumentuje stałą aktywność członków ekipy, dyskutujących między sobą w ciągłym ruchu. Dyskutują głównie o programie, a dokładniej o tym, który skecz jest ich zdaniem lepszy, a z którego woleliby zrezygnować. Nierzadko w ich rozmowach pojawiają się również dylematy etyczne i religijne. Walczą na argumenty, drobne złośliwości oraz ironiczne odzywki. Ich wymiany zdań mają specyficzny rytm. Nie brak w nich sugestywnych pauz, wymownych spojrzeń i gestów aktorów, czasem także niespodziewanych zmian tematów. Z czasem, wątkiem powracającym w wielu rozmowach, a zarazem „problemem” ekipy staje się odradzające się uczucie Matta do Harriet.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]