Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy
Logotyp Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy
ilustracja
park krajobrazowy
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Położenie

gminy: Strawczyn, Mniów, Miedziana Góra, Zagnańsk, Bliżyn, Łączna, Stąporków, Suchedniów, miasto Suchedniów; otulina także w Skarżysku-Kamiennej

Mezoregion

Góry Świętokrzyskie, Płaskowyż Suchedniowski

Data utworzenia

10 czerwca 1988

Akt prawny

Uchwała Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach Nr XXVIII/279/88[1]

Powierzchnia

198,95 km²

Powierzchnia otuliny

275,14 km²

Obszary chronione

rezerwaty przyrody: 5 w parku, 2 w otulinie

Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy”
Ziemia51°03′12″N 20°42′28″E/51,053333 20,707778
Strona internetowa

Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowypark krajobrazowy w województwie świętokrzyskim. Obejmuje zachodnią część Płaskowyżu Suchedniowskiego, Wzgórza Kołomańskie i Tumlińskie oraz Pasmo Oblęgorskie, z najwyższym wzniesieniem Górą Siniewską (448,8 m n.p.m.).

Powierzchnia parku wynosi 19 895 ha, a otuliny 27 514 ha[1]. Park został ustanowiony w celu ochrony unikatowych zasobów przyrodniczych oraz kulturowych regionu, stanowiących pozostałości Staropolskiego Zagłębia Przemysłowego. Obszar Parku jest ważnym regionalnym węzłem hydrograficznym i terenem źródliskowym rzek Krasnej, Bobrzy i Kamionki.

Flora[edytuj | edytuj kod]

Największym walorem tego parku są występujące na żyznych siedliskach lasy, zajmujące 91% jego powierzchni. Osobliwością rodzimej przyrody są stanowiska modrzewia polskiego. W runie leśnym występuje wiele gatunków roślin naczyniowych objętych ochroną całkowitą lub częściową.

Rezerwaty i pomniki przyrody[edytuj | edytuj kod]

Najcenniejsze fragmenty lasów chronione są w rezerwatach Świnia Góra, Dalejów, Górna Krasna, Perzowa Góra oraz Barania Góra. W otulinie Parku znajdują się rezerwaty Kręgi Kamienne oraz Zachełmie.

Wyjątkowe obiekty przyrody żywej i nieożywionej uznano za pomniki przyrody. Najbardziej znany jest Dąb Bartek znajdujący się w Zagnańsku oraz odsłonięcie geologiczne piaskowców tumlińskich Ciosowa w Ciosowej.

Obiekty historyczne[edytuj | edytuj kod]

Bogactwo kulturowe parku związane jest z występowaniem unikatowych zespołów zabytków techniki dawnego górnictwa i hutnictwa rud żelaza oraz metali nieżelaznych. Najciekawsze z nich to ruiny wielkiego pieca hutniczego w Samsonowie oraz pozostałości zakładu wielkopiecowego w Bobrzy z potężnym murem oporowym.

W wielu miejscowościach zachowały się zabytkowe obiekty architektury sakralnej i świeckiej. Najbardziej znany, usytuowany w Paśmie Oblęgorskim zespół krajobrazowo-parkowy w Oblęgorku mieści muzeum związane z życiem i twórczością Henryka Sienkiewicza.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Suchedniowsko-Oblęgorski Park Krajobrazowy. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-06-15].