Suchy zębodół

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suchy zębodół
alveolus siccus
Ilustracja
Suchy zębodół
Klasyfikacje
ICD-10

K10.3

Suchy zębodół, potocznie suchodół zęba – w stomatologii określenie oznaczające powikłanie po ekstrakcji zęba, powodujące silne bóle, których przyczyną jest zapalenie zakończeń nerwowych znajdujących się w zębodole.

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

  • niepowstanie lub rozpad skrzepu powstałego po ekstrakcji zęba
  • wypłukanie skrzepu po ekstrakcji
  • problemy krzepliwości, hemofilia
  • picie gorących napojów natychmiast po ekstrakcji
  • mechaniczny uraz ściany kostnej zębodołu
  • niedokrwienie tkanek spowodowane środkiem anemizującym użytym do znieczulenia miejscowego
  • infekcje
  • kontakt ze śliną
  • niedożywienie
  • nadciśnienie
  • cukrzyca
  • niedobór witamin
  • palenie tytoniu do 72 godz. po zabiegu[1]

Objawy[edytuj | edytuj kod]

  • silny ból promieniujący wzdłuż gałęzi nerwu trójdzielnego
  • ściany zębodołu wrażliwe na dotyk, pokryte szarym nalotem
  • brak odczynu zapalnego ze strony błony śluzowej i węzłów chłonnych

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie polega na wyłyżeczkowaniu rozpadłego skrzepu z zębodołu, przepłukaniu zębodołu roztworem 0,9% NaCl lub 3% roztworem dwuwęglanu sodu i założeniu preparatów przeciwzapalnych i przeciwbólowych, produkowanych specjalnie w kształcie dostosowanym do kształtu zębodołu. Leczenie to skutecznie uśmierza ból, ale nie przyspiesza gojenia, które zwykle trwa do trzech tygodni. W leczeniu można wspomagająco zastosować laseroterapię lub ozonoterapię.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław B. Bartkowski, "Chirurgia szczękowo-twarzowa", Kraków, Oficyna Wydawnicza AGES, 1996 ISBN 83-86101-42-3