Sulejman Naibi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sulejman Naibi
Miejsce urodzenia

Berat (Imperium osmańskie)

Narodowość

albańska

Język

albański

Dziedzina sztuki

poezja

Ważne dzieła

Mahmudeja e stolisurë

Sulejman Naibi, znany też jako Sulejman Ramazani (ur. ? w Beracie, zm. 1771) – albański poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Poeta, wychowany w tradycji muzułmańskiej, działający w Albanii, w czasach, kiedy tworzył Nezim Ibrahim Frakulla. Większość swojego życia spędził w rodzinnym Beracie. Z wycinkowych informacji o jego życiu wiadomo, że ożenił się w Elbasanie i przez pewien czas przebywał w Turcji oraz na Środkowym Wschodzie. Zmarł w Beracie i został pochowany w Meczecie Hysena Paszy.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Należał do środowiska poetów określanych pojęciem Bejtexhinj – pisarzy związanych z tradycją islamską, piszących w dialektach albańskich, ale przy użyciu arabskiego alfabetu. Naibi był jednym z pierwszych autorów dywanu w języku albańskim. Manuskrypt utworu przechowywano w Fierze do 1944, kiedy został bezpowrotnie stracony. Obecnie znamy zaledwie jego fragmenty z kilku innych przekazów, które przetrwały w formie manuskryptów albo w tradycji ustnej. Najbardziej znanym z tych utworów jest Mahmudeja e stolisurë (Mahmud, godny czci). Naibi był pierwszym w historii literatury albańskiej poetą muzułmańskim, który poświęcił jeden z utworów pięknu kobiety. Język utworów Naibiego zawiera więcej orientalizmów niż współczesna mu poezja Nezima Frakulli[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Elsie. Albanian Literature in the Moslem Tradition: Eighteenth and Early Nineteenth Century Albanian Writing in Arabic Script. „Oriens”. 33, s. 294-295, 1992. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]