Sun Kil Moon

Sun Kil Moon
	; Koncert zespołu podczas festiwalu Le Divan du Monde w Paryżu w 2014 roku
Rok założenia	2002
Pochodzenie	Stany Zjednoczone San Francisco
Gatunek	folk rock, indie rock
Wydawnictwo	Caldo Verde, Jetset Records
Powiązania	Red House Painters
	Skład
	Mark Kozelek; Isabel Castelvi; Chris Connolly; Eric Pollard; Nick Zubeck
	Byli członkowie
	Tim Mooney; Anthony Koutsos; Geoff Stanfield; Jerry Vessel; Phil Carney
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Sun Kil Moon – amerykański zespół folk rockowy z San Francisco, aktywny od 2002 roku. Początkowo był kontynuacją zespołu Red House Painters, który niedługo wcześniej się rozpadł, lecz z czasem stał się projektem dawnego lidera tamtej grupy, Marka Kozelka, w którym współpracuje z często zmieniającymi się muzykami. Nazwa zespołu jest hołdem dla koreańskiego boksera Moon Sung-Kila. W twórczości zespołu można także odnaleźć wiele odniesień do boksu, który fascynuje Kozelka: w piosence „Pancho Villa” wspomina o pięściarzach Salvadorze Sanchezie i Bennym Parecie, a sam tytuł to imię i nazwisko filipińskiego boksera, utwór „Dook Koo Kim” również jest poświęcony bokserowi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku po długich zmaganiach prawnych wytwórnia ostatecznie wydała ostatnią płytę Red House Painters, Old Ramon, nagraną trzy lata wcześniej. Tym samym zakończyła się historia rozwiązanego 3 lata wcześniej zespołu, w którym Kozelek był wokalistą i frontmenem. Po jej pojawieniu się Kozelek wydał wiele płyt solowych (m.in. White Christmas Live), dopóki w 2002 roku nie założył zespołu Sun Kil Moon. Grupa, której skład początkowo przedstawiał się następująco: Anthony Koutsos (perkusja), Jerry Vessel (bas) oraz wspomagający zespół Geoff Stanfield i Tim Mooney (znany wcześniej z działalności w American Music Club). Nagrali oni pierwsze wydawnictwo Sun Kil Moon, Ghosts of the Great Highway, wydane w 2003. Znalazły się na nim aż 3 piosenki o bokserach zmarłych w wieku 23 lat oraz utwór poświęcony muzykowi Judas Priest, Glennowi Tiptonowi. Zebrało ono pozytywne recenzje i średnią ocenę 84/100 na stronie Metacritic^[1], a zespół wkrótce ruszył w trasę koncertową. W 2005 roku Kozelek zagrał w filmie Troje do pary (Shopgirl) Steve'a Martina, gdzie wykorzystano też piosenki Sun Kil Moon. Pod koniec roku pojawił się album Tiny Cities z jedenastoma coverami indierockowej kapeli Modest Mouse – krążek był pierwszym wydanym we własnej wytwórni wokalisty, Caldo Verde. W 2007 roku na rynek trafiła reedycja Ghosts of the Great Highway wraz z sześcioma bonusowymi utworami akustycznymi.

Kolejne wydawnictwo zespołu to April z 2008, nagrane w składzie Kozelek/Koutsos/Stanfield z gościnnymi wokalami od Willa Oldhama i Bena Gibbarda, przyjaciela Kozelka. W 2009 i 2010 roku zespół wydał dwa wydawnictwa krótkogrające. Następna, czwarta płyta Admiral Fell Promises ukazała się w 2010 roku. Jedyną osobą śpiewającą, produkującą i grającą na gitarze z nylonowymi strunami (jedynym instrumentem) był w tym przypadku lider. W dwa lata później wydano piątą już płytę Among the Leaves z towarzyszeniem zupełnie nowych muzyków. 13 czerwca 2012 roku zmarł były perkusista grupy, Tim Mooney.

W roku 2013 Kozelek nagrał album z coverami Like Rats oraz dwie płyty we współpracy z innymi twórcami. W 2014 roku do sklepów trafiła płyta Benji, zawierająca wiele odniesień do śmierci, przemijania, rodziny, a także filmów i seryjnych morderców. Otrzymała ona najpochlebniejsze oceny spośród wszystkich wydawnictw grupy, zdobywając 85/100 punktów na Metacritic^[1]. W czerwcu 2015 roku wydana została płyta Universal Themes, a w 2017 – Common as Light and Love Are Red Valleys of Blood.