Syfon (anatomia mszyc)
Syfon (łac. siphuncula, l. mn. siphunculi) – narząd obecny na odwłoku niektórych mszyc.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Syfony to parzyste narządy położone na granicy piątego i szóstego, bądź rzadziej na piątym lub szóstym tergicie odwłoka. Mogą mieć różny kształt, długość, rodzaj otworu i urzeźbienie. Mikrorzeźba syfonu może być siateczkowata, ziarnista, łuskowata lub może on być gładki. Otwór syfonu opatrzony jest zamykanym wieczkiem i położony wierzchołkowo (apiklanie) lub rzadziej subapikalnie. Może on być otoczony mniej lub więcej wyraźną rozetką[1].
Funkcja[edytuj | edytuj kod]
Syfony występują wyłącznie u mszyc żyworodnych. Pełnią funkcję ochronną. W chwili ataku z syfonów wypływają krople feromonu alarmowego[2], który ostrzega całą kolonię o niebezpieczeństwie[3]. Mają istotne znaczenie diagnostyczne[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Henryk Szelęgiewicz: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVII Pluskwiaki równoskrzydłe – Homoptera z. 5a Mszyce – Aphidodea: Wstęp i Lachnidae. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 18-19.
- ↑ Jan Boczek, Nauka o szkodnikach roślin uprawnych, wyd. III poprawione i uzupełnione, SGGW, 1998, s. 416.
- ↑ Dział Przyrody Mśo, Z notatnika przyrodnika - muzealnika: Sekretne życie mszyc [online], Z notatnika przyrodnika - muzealnika, 3 kwietnia 2014 [dostęp 2018-03-18].