Sylvia Hanika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sylvia Hanika
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1959
Monachium

Wzrost

173 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1977

Zakończenie kariery

1990

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

5 (12 września 1983)

Australian Open

QF (1983)

Roland Garros

F (1981)

Wimbledon

4R (1982, 1987)

US Open

QF (1979, 1981, 1983, 1984)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

92 (14 sierpnia 1989)

Australian Open

QF (1980)

Roland Garros

3R (1981)

Wimbledon

3R (1981)

Sylvia Hanika (ur. 30 listopada 1959 w Monachium) – niemiecka tenisistka, finalistka wielkoszlemowego French Open 1981, zwyciężczyni turnieju WTA Finals 1982.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa leworęcznej Niemki przypadła na lata 1977–1990 i przyczyniła się do popularyzacji tenisa w Niemczech krótko przed erą takich gwiazd jak Steffi Graf, Boris Becker czy Michael Stich. W 1979 Hanika awansowała do czołowej dwudziestki na świecie, zdobywając jednocześnie wyróżnienie WTA dla zawodniczki, która w sezonie poczyniła największe postępy. W 1981 została finalistką French Open (pokonała w drodze do finału Navrátilovą i Jaeger, przegrała z Mandlíkovą 2:6, 4:6), a rok później triumfowała w WTA Finals (w finale pokonała Navrátilovą 1:6, 6:3, 6:4). Ponadto wygrała pięć innych turniejów w grze pojedynczej oraz jeden turniej deblowy.

Poza finałem French Open kilkakrotnie docierała do ćwierćfinałów wielkoszlemowych (m.in. trzykrotnie w US Open). W turnieju WTA Finals startowała sześciokrotnie; poza zwycięstwem w 1982 dwukrotnie docierała do półfinału. W 1987 w 1 rundzie wyeliminowała Chris Evert, odnosząc pierwsze zwycięstwo nad Amerykanką w karierze po piętnastu porażkach (wcześniej nie udało się Hanice wygrać nawet seta z Evert), by w półfinale przegrać ze Steffi Graf. Wśród innych zawodniczek, które udało się jej pokonać były m.in. Wendy Turnbull, Rosalyn Fairbank, Arantxa Sánchez Vicario i Gabriela Sabatini.

W latach 1978–1988 broniła barw RFN w Fed Cup; występując zarówno jako singlistka, jak i deblistka wygrała 17 pojedynków, przegrała 11. W 1988 startowała także w igrzyskach olimpijskich w Seulu, ponosząc porażkę w 3 rundzie z Sabatini. Karierę sportową zakończyła po US Open we wrześniu 1990. Jej zarobki na korcie osiągnęły sumę prawie miliona trzystu tysięcy dolarów.

W 1989 wyszła za mąż (za Harolda Holdera), mieszka na stałe w Hiszpanii.

Wygrane turnieje:

Finały turniejowe (w grze pojedynczej):

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]