Sylwery Miszke
Sylwery Miszke (ur. 20 czerwca 1832 prawdopodobnie w Rakszawie, zm. 27 stycznia 1911 w Wieliczce) – urzędnik galicyjski, C. K. nadradca górniczy, dyrektor salin bocheńskich w latach 1879-1889 i Kopalni Soli Wieliczka w latach 1890-1895, działacz społeczny
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie urzędników galicyjskich, o korzeniach szlacheckich. W latach 1855-1860 podjął studia techniczne w Lublanie, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górniczego. Rok po ich ukończeniu podjął pracę w salinach wielickich jako urzędnik. W latach 1879-1889 kierował salinami w Bochni, które doprowadził do wysokich wyników techniczno - ekonomicznych. Doceniając jego zdolności władzę powołały go na stanowisko naczelnika salin wielickich w roku 1890, a w 1892 został wiceprezesem Wielickiej Rady Powiatowej. Pracę zawodową zakończył prawdopodobnie w 1895
Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]
w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku Sylwery Miszke poświęcał się również licznym inicjatywom społeczno-kulturalnym. Najważniejszymi z nich były:
- Założenie Czytelni Publicznej im. św. Kunegundy w Wieliczce(1890)
- Współzałożycielstwo wielickiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" (1894)
- Zorganizowanie działu górniczego na Wystawie Krajowej we Lwowie (1894r)
- Utworzenie szlaku wycieczkowego w kopalni wielickiej.
- Aktywne wspieranie budowy Kaplicy Świętej Kingi (m.in. zatajanie prac na kaplicą przed przełożonymi - władze austriackie w żadnym wypadku nie zgodziłyby się na przydzielenie pracowników kopalni do prac artystycznych i budowy obiektu nie związanego z technicznym rozwojem kopalni)
Ponadto Sylwery Miszke był aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Historyi i Zabytków Miasta Krakowa oraz Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W 1865 poślubił Zofię Głowacką, którą poznał w Lublanie, córkę profesora tamtejszej politechniki. Miał z nią szóstkę dzieci: Kamilę, Maksymiliana (później urzędnik salin bocheńskich), Mieczysława (później wiceprezes sądu okręgowego w Katowicach), Kazimierza (później doktor medycyny), Zygmunta i Zbigniewa (później konsul RP w Kurytybie). Ostatnie lata życia Sylwery Miszke spędził w Wieliczce. Zmarł 27 stycznia 1911. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Wieliczce.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antoni Jodłowski. Dzieje Żup Krakowskich. Muzeum Żup Krakowskich. 1988
- Andrzej Miszke. Sylwery Miszke i saliny wielickie (notatki osobiste)