Sylwery Miszke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sylwery Miszke (ur. 20 czerwca 1832 prawdopodobnie w Rakszawie, zm. 27 stycznia 1911 w Wieliczce) – urzędnik galicyjski, C. K. nadradca górniczy, dyrektor salin bocheńskich w latach 1879-1889 i Kopalni Soli Wieliczka w latach 1890-1895, działacz społeczny

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie urzędników galicyjskich, o korzeniach szlacheckich. W latach 1855-1860 podjął studia techniczne w Lublanie, gdzie uzyskał tytuł inżyniera górniczego. Rok po ich ukończeniu podjął pracę w salinach wielickich jako urzędnik. W latach 1879-1889 kierował salinami w Bochni, które doprowadził do wysokich wyników techniczno - ekonomicznych. Doceniając jego zdolności władzę powołały go na stanowisko naczelnika salin wielickich w roku 1890, a w 1892 został wiceprezesem Wielickiej Rady Powiatowej. Pracę zawodową zakończył prawdopodobnie w 1895

Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]

w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku Sylwery Miszke poświęcał się również licznym inicjatywom społeczno-kulturalnym. Najważniejszymi z nich były:

  • Założenie Czytelni Publicznej im. św. Kunegundy w Wieliczce(1890)
  • Współzałożycielstwo wielickiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" (1894)
  • Zorganizowanie działu górniczego na Wystawie Krajowej we Lwowie (1894r)
  • Utworzenie szlaku wycieczkowego w kopalni wielickiej.
  • Aktywne wspieranie budowy Kaplicy Świętej Kingi (m.in. zatajanie prac na kaplicą przed przełożonymi - władze austriackie w żadnym wypadku nie zgodziłyby się na przydzielenie pracowników kopalni do prac artystycznych i budowy obiektu nie związanego z technicznym rozwojem kopalni)

Ponadto Sylwery Miszke był aktywnym członkiem Towarzystwa Przyjaciół Historyi i Zabytków Miasta Krakowa oraz Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1865 poślubił Zofię Głowacką, którą poznał w Lublanie, córkę profesora tamtejszej politechniki. Miał z nią szóstkę dzieci: Kamilę, Maksymiliana (później urzędnik salin bocheńskich), Mieczysława (później wiceprezes sądu okręgowego w Katowicach), Kazimierza (później doktor medycyny), Zygmunta i Zbigniewa (później konsul RP w Kurytybie). Ostatnie lata życia Sylwery Miszke spędził w Wieliczce. Zmarł 27 stycznia 1911. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Wieliczce.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Jodłowski. Dzieje Żup Krakowskich. Muzeum Żup Krakowskich. 1988
  • Andrzej Miszke. Sylwery Miszke i saliny wielickie (notatki osobiste)