Sympatykotonia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sympatykotonia (symphaticus (łac.) sympatyczny, współczulny + tónos (gr.) naprężenie) – stan wzmożonego napięcia układu współczulnego, wyrażający się przyśpieszonym tętnem, rozszerzeniem źrenic, zwiększoną potliwością, wzmożoną pobudliwością psychiczną.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Prusiński: Podstawy neurologii klinicznej. Warszawa: PZWL, 1977, s. 66.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]