Synagoga w Reims

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Synagoga w Reims
Ilustracja
Państwo

 Francja

Architekt

Ernest Brunette

Data budowy

1879

Tradycja

ortodoksyjna

Położenie na mapie Reims
Mapa konturowa Reims, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Reims”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Reims”
Położenie na mapie regionu Grand Est
Mapa konturowa regionu Grand Est, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Reims”
Położenie na mapie Marny
Mapa konturowa Marny, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Synagoga w Reims”
49°14′57,66″N 4°01′46,41″E/49,249351 4,029558

Synagoga w Reims – czynna synagoga sefardyjska położona w Reims przy ulicy Clovis. Istnieje od 1879. Od 1989 posiada status zabytku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Gmina żydowska w Reims istniała od XI wieku, jej członkowie zamieszkiwali dzielnicę położoną wokół dzisiejszej ulicy Juiverie i posiadali niewielką synagogę oraz cmentarz. W 1270 dekretem parlamentu paryskiego Żydzi zostali wygnani z miasta, w XIV wieku dawna wspólnota już nie istniała. Gmina zaczęła odradzać się w XVIII wieku, a po 1871 do Reims przybyło wielu uciekinierów z Alzacji i Lotaryngii. Urządzili oni niewielką kaplicę przy dzisiejszej ulicy Capucins, jednak w 1875, kiedy liczba wyznawców judaizmu przekroczyła 650 osób, wystąpili o budowę wolnostojącej synagogi. Budowa obiektu trwała do 1879, do początku XX stuleciu kontynuowano prace przy dekoracji wnętrza.

W czasie II wojny światowej synagoga została zdewastowana, a większość Żydów wywieziona do obozów zagłady poza Francją po wielkiej obławie zorganizowanej w ramach akcji Wiosenny wiatr w 1942. Gmina zaczęła odradzać się dopiero po kolejnym napływie uchodźców, tym razem z Algierii. W 1970 na nowo liczyła ponad 600 członków, obecnie - ok. 300. Obecnie przy synagodze działa ośrodek kulturalny.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Synagoga reprezentuje styl neobizantyjski. Centralnym punktem fasady jest rozeta z gwiazdą Dawida, wypełniona witrażem. Poniżej rozety znajdują się trzy półkoliste okienka z obramowaniami. Podobnie dekorowane są dwa półkoliste okna po dwóch stronach fasady. Drzwi otoczone są portalem. W całości dominują orientalizujące motywy geometryczne. Szczyt elewacji wieńczą Tablice Prawa.

Organy w synagodze pochodzą z 1901, w tym samym czasie dekorację wnętrza wykonał lokalny artysta Marquant-Fogel. Wnętrze obiektu utrzymane jest w stylu mauretańskim.

Przed synagogą w 1949 ustawiony został pomnik pamięci 226 Żydów z Reims wywiezionych do obozów zagłady w czasie II wojny światowej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]