System Comstocka-Needhama

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

System Comstocka-Needhama – w entomologii przyjęty sposób numeracji i zapisu żyłkowania skrzydeł owadów, opracowany przez Johna H. Comstocka i George'a Needhama w 1898. Teoria wyjaśniająca rzekome powstawanie żyłek została potem obalona przez Frederica Charlesa Frasera[1], ale system Comstocka-Needhama pozostał w użyciu.

Główne żyłki przebiegające wzdłuż osi skrzydła owada mają, w systemie Comstocka-Needhama, różne nazwy; idąc w kierunku od przodu do tyłu:

  • C (costa) – żyłka żebrowa (kostalna)
  • Sc (subcosta) – żyłka podżebrowa (subkostalna)
  • R (radius) – żyłka promieniowa
  • M (media) – żyłka średnia (medialna)
  • Cu (cubitus) – żyłka łokciowa (kubitalna)
  • A (anal) – żyłka analna

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Fraser FC. A note on the fallaciousness of the theory of pretracheation in the venation of Odonata. Proc. Roy. Ent. Soc. London (A) 13: 60-70 (1938)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Charles A. Triplehorn, Norman F. Johnson: Borror and DeLong's introduction to the study of insects. 7. Auflage. Thomson Brooks/Cole, 2005, ISBN 0-03-096835-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=System_Comstocka-Needhama&oldid=69289928”