Szafi’ici
Szafi’ici – zwolennicy jednej z czterech głównych sunnickich szkół prawa muzułmańskiego, wywodzącej się od Asz-Szafi’iego (zm. 820).
Założyciel szkoły, Asz-Szafi’i, uważany jest za "największego reformatora i systematyka prawa muzułmańskiego"[1]. Jego prestiż przyczynił się do znaczenia tej szkoły. Za równoprawne obok Koranu źródło prawa uważa się w niej sunnę Proroka, co prowadzi do odrzucenia lub ograniczenia takich metod wyprowadzania prawa jak istislah czy istihsan. Asz-Szafi’i stworzył natomiast takie metody jak idżma i kijas, które posiadają podstawowe znaczenie w tej szkole, a ich wprowadzenie "jest wielką zasługą szafiʾitów"[2]. Szafiʾizm obowiązywał w Egipcie do momentu jego podboju przez Fatymidów i później aż do okresu osmańskiego. Do czasu upowszechnienia się szyizmu w Iranie był tam główną szkołą prawa. Obecnie jest nadal popularny w Dolnym Egipcie, Jemenie, Azji Południowo-Wschodniej i Afryce Wschodniej.
Bibliografia
- Janusz Danecki: Podstawowe wiadomości o islamie. [T.] 1. Warszawa: "Dialog", 1997. ISBN 83-86483-40-7.
Przypisy
- ↑ Janusz Danecki: Podstawowe wiadomości o islamie. [T.] 1. Warszawa: "Dialog", 1997, s. 224. ISBN 83-86483-40-7.
- ↑ Janusz Danecki: Podstawowe wiadomości o islamie. [T.] 1. Warszawa: "Dialog", 1997, s. 220. ISBN 83-86483-40-7.