Szakal czaprakowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szakal czaprakowy
Lupulella mesomelas
(Schreber, 1775)[1]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Rodzina

psowate

Rodzaj

Lupulella

Gatunek

szakal czaprakowy

Podgatunki
  • L. m. mesomelas Schreber, 1775
  • L. m. schmidti Noack, 1897
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Szakal czaprakowy[3] (Lupulella mesomelas) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych (Canidae). Występuje w Afryce na południe od Sahary. Wyróżnia się 2 podgatunki[4].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samców 69–90 cm, samic 65–85 cm, długość ogona 27–39,5 cm, samic 26–38,1 cm; masa ciała samców 5,9–12 kg, samic 6,2–9,9 kg[5]. Osobniki występujące na południu kontynentu są większe od kuzynów występujących na północy. Głowa przypomina głowę lisa – ma długie uszy, dość krótki pysk i duże oczy. Uzębienie jak u kojota.

Jego ogon i grzbiet są czarne z białymi plamami, boki szarobrązowe, a brzuch żółty.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Żyje samotnie lub w parach. Ciąża trwa około 9 tygodni, liczba młodych 4–6. Występuje licznie, ludzie polują na niego dla skóry.

Jest wszystkożerny. Żywi się gryzoniami, jajami, owadami i padliną.

W niewoli żyje do 14 lat, w środowisku naturalnym do 7 lat.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1776, s. ryc. xcv, 370, 586. (niem.).
  2. M. Hoffmann, Canis mesomelas, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2019-06-30] (ang.).
  3. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 148. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Canis mesomelas. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 17 października 2009]
  5. C. Sillero-Zubiri: Family Canidae (Dogs). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 418–419. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Kaleta Dzikie psy i hieny, Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, Warszawa 1998