Szczaw kędzierzawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczaw kędzierzawy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

rdestowate

Rodzaj

szczaw

Gatunek

szczaw kędzierzawy

Nazwa systematyczna
Rumex crispus L.
Sp.Pl.335, 1753

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych, o trudnym do ustalenia pochodzeniu. Zwyczajowo w niektórych okolicach nazywany kobylim szczawiem lub szczekajem. Aktualnie zasięg prawie kosmopolityczny. Naturalny obszar jego występowania to niemal cała Azja, Europa i Afryka Północna, rozprzestrzenił się też w obydwu Amerykach, w Australii, w Afryce, na wyspach Oceanu Indyjskiego[3]. W Polsce gatunek pospolity[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Liść
Owoce
Pokrój
Wysokość do 100 (rzadko 150) cm, roślina naga, często czerwono nabiegła, przynajmniej łodyga.
Pęd
Silnie zdrewniałe, pionowe kłącze, z którego wyrasta kanciasta łodyga, często czerwono nabiegła.
Liście
Silnie kędzierzawe. Liście odziomkowe żywozielone, z ogonkiem rynienkowatym i blaszką 4-8 razy dłuższą niż szeroką. Liście łodygowe drobniejsze, wszystkie brzegiem faliste.
Kwiaty
Skupione w nibyokółkach. Działki okwiatu sercowate, zaostrzone lub zaokrąglone. Wewnętrzne listki okwiatu są prawie całobrzegie i posiadają duże guzki. Szypułka w górnej części wąskostożkowata.
Owoce
Trójgraniasty orzeszek o szerokości 1,5-1,8 mm.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty przedprątne, wiatropylne[5]. Chwast[6] ruderalny, rzadziej na polach, często na łąkach i pastwiskach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Agropyro-Rumicion crispi, zespołu roślinności (Ass.) Ranunculo-Alopecuretum i gatunek wyróżniający dla związku zespołów (All.) Polygono-Chenopodion[7]. Liczba chromosomów 2n = 50[4].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Tworzy mieszańce z sz. błotnym, sz. domowym, sz. gajowym, sz. lancetowatym (R. x schreberi Hausskn.), sz. nadmorskim, sz. omszonym, sz. tępolistnym (R. x confinis Hausskn.), sz. skupionym, sz. wodnym, sz. żółtym i in.[4].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
  4. a b c Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
  5. Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
  6. Włodzimierz Tymrakiewicz: Atlas chwastów. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 42.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.