Szczepan Koruba
.jpg) Fotografia legitymacyjna | |
 starszy sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 grudnia 1915 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
Szczepan Koruba, ps. „Bosman”, (ur. 25 grudnia 1915 w Zwierzyńcu[1], zm. 9 sierpnia 1944 pod Elżbiecinem) – polski działacz ruchu ludowego, uczestnik kampanii wrześniowej, żołnierz Batalionów Chłopskich, jeden z organizatorów ataku na niemieckie więzienie w Pińczowie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Zwierzyńcu w wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Rodzice, Władysław i Katarzyna Korubowie utrzymywali się z prowadzenia gospodarstwa rolnego. Brał udział w wojnie obronnej w 1939 r. Walczył na Helu. Do niewoli niemieckiej trafił 30 września i został osadzony w obozie Stalag II C w Greifswalde[1]. Po ucieczce z niewoli wrócił do kraju, wstąpił do Batalionów Chłopskich i w rodzinnej miejscowości założył komórkę wspomnianej organizacji podziemnej[2]. Odkomenderowany do grupy specjalnej Ludowej Straży Bezpieczeństwa wyróżnił się w wielu akcjach sabotażowych i dywersyjnych[3]. W ruchu oporu używał pseudonimu Bosman[4]. W BCh został awansowany do stopnia starszego sierżanta i dowodził plutonem w oddziale Henryka Grabali. Był jednym z organizatorów i uczestników akcji zakończonej 13 lipca 1944 r. rozbiciem więzienia w Pińczowie. Brał udział w potyczce stoczonej 3 sierpnia 1944 r. przez oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich z oddziałem armii niemieckiej pod Skorzowem[5]. 6 sierpnia dowodził patrolem oddziału Batalionów Chłopskich który z zasadzki zaatakował w okolicy Skorzowa silny patrol niemiecki. W czasie walki zginęło kilku Niemców, w tym oficer[6].
Okoliczności śmierci
Szczepan Koruba jako jeden z organizatorów nowej władzy, 9 sierpnia 1944 udał się z miejscowości w której mieszkał do Buska Zdroju. Miasto zostało wyzwolone 6 sierpnia przez partyzantów z oddziałów Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich wspartych czołówką armii radzieckiej w sile batalionu, wysłanej z przyczółka baranowsko sandomierskiego. W okolicach miejscowości Mikułowice natknął się przypadkowo na patrol niemiecki, składający się z dwóch pojazdów pancernych[7]. Poległ w nierównej walce z Niemcami pod wsią Elżbiecin[8]. Ciało spoczęło 10 sierpnia 1944 roku na cmentarzu parafialnym w Szańcu w sektorze wydzielonym dla żołnierzy i partyzantów[9]. Na tablicy nagrobnej umieszczono napis:
Ś.P. Szczepan Koruba żył lat 29 zginął z rąk hitlerowców 23 VIII 1944 r. POKÓJ JEGO DUSZY
Nadmienić należy, że na tablicy nagrobnej mylnie podano datę jego śmierci, prawidłowa data śmierci to 9 sierpnia 1944 roku[4], dodatkowo niektóre publikacje podają, że padł ofiarą zbrodni niemieckich dokonanych w Lesie Wełeckim koło Buska-Zdroju, co też nie jest zgodne z prawdą[10]. Szczepan Koruba był jedną z ofiar okupacji niemieckiej, której w okresie Polski Ludowej zbudowano pomnik w Wygodzie Kozińskiej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zwierzyniecki 2022 ↓, s. 320.
- ↑ Marciniec 2001 ↓, s. 28.
- ↑ Faliszewski 1965 ↓, s. 88.
- ↑ a b Zwierzyniecki 2022 ↓, s. 321.
- ↑ Faliszewski 1965 ↓, s. 132.
- ↑ Gmitruk, Matusiak, Nowak 1983 ↓, s. 547.
- ↑ Trzeskowska-Kubasik 2022 ↓, s. 80.
- ↑ Faliszewski 1965 ↓, s. 133.
- ↑ Zwierzyniecki 2022 ↓, s. 322.
- ↑ Trzeskowska-Kubasik 2022 ↓, s. 79,80.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franciszek Faliszewski: Kartki z przeszłości ruchu ludowego w byłym powiecie stopnickim. Wyd. 1. Warszawa: 1965.
- Janusz Gmitruk, Piotr Matusak, Jan Nowak: Kalendarium działalności bojowej Batalionów Chłopskich 1940-1945. Wyd. 1. Warszawa: 1983.
- Leszek Marciniec: Więzi i korzenie. Tom II. Wyd. 1. Kielce, Busko-Zdrój: 2001.
- Piotr Pawlina: Podziemni żołnierze wolności. Wyd. 1. Warszawa: 1973.
- Karolina Trzeskowska-Kubasik: Zbrodnie niemieckie w Lesie Wełeckim koło Buska-Zdroju. Wyd. 1. Warszawa: 2022. ISBN 978-83-8229-389-0.
- Robert Zwierzyniecki: Ziemia Szaniecka. Chłopi. Wyd. 1. Kraków: 2022. ISBN 978-83-8273-754-7.