Szczmiel biały

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szczmiel biały
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

pokrzywowate

Rodzaj

szczmiel

Gatunek

szczmiel biały

Nazwa systematyczna
Boehmeria nivea (L.) Gaudich.
Voy. Uranie, Bot. 12: 499. 1830
Synonimy
  • Boehmeria nivea (L.) Hook & Arn.
  • Ramium nivea (L.) Small
  • Urtica nivea L.

Szczmiel biały, rami, ramia indyjska (Boehmeria nivea (L.) Gaudich.) – gatunek byliny z rodziny pokrzywowatych (Urticaceae). Pochodzi z umiarkowanych stref klimatycznych Chin, Japonii, z Malezji i Australii. W Afryce spotkać go można w Algierii, Egipcie i Kamerunie. Uprawiany w Indonezji, byłym ZSRR, USA i Brazylii. Posiada najdłuższe komórki ze wszystkich organizmów należących do królestwa roślin, osiągające do 50 cm długości.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owoce
Pokrój
Krzew lub półkrzew[3].
Łodyga
Osiąga wysokość do 2,5 m, wytwarza grube kłącza oraz nierozgałęzione, nadziemne formy łodyg.
Liście
Dość duże, sercowate lub szeroko-jajowate z piłkowanym brzegiem. Od spodu owłosione, koloru srebrzysto-białego.
Kwiaty
Drobne, wiatropylne, zebrane w kwiatostany lub wiechy.
Owoce
Orzeszek.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Roślina włóknodajna dostarczająca cennego włókna o nazwie „ramia”, otrzymywanego z łodyg. Włókno używane jest do wyrobu różnego typu sznurów, lin, tkanin, na obicia mebli.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-19] (ang.).
  3. Boehmeria nivea (Linnaeus) Gaudichaud Beaupré. Flora of North America. [dostęp 2008-12-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Państwowe Wydawnictwo Robotnicze i Leśne. ISBN 83-09-00256-4.
  • Rośliny użytkowe. Tadeusz Gorczyński (red. nauk.). Wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1966, seria: Wydawnictwa popularno-encyklopedyczne.