Szczytnik (osoba)
Szczytnik – zawód we wczesnym średniowieczu - przedstawiciel wolnej ludności służebnej, pracujący wyłącznie na potrzeby dworu książęcego[1].
Szczytnicy zajmowali się wyrobem tarcz. Nazwa szczytnicy prawdopodobnie pochodzi od rodzaju słowiańskich tarcz zwanych szczytami.
Od nazwy tego zawodu wywodzi się polskie nazwisko Szczytko, a także nazwy wielu miejscowości w Polsce, w których zamieszkiwali szczytnicy, na przykład Szczytniki (powiat wielicki), Szczytniki (gmina Wiślica), dawna wieś służebna Szczytniki we Wrocławiu[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym hasło szczyt oraz szczytnicy. Warszawa: MON, 1981, s. 243. ISBN 83-11-07666-9.
- ↑ Konstanty Damrot: Die älteren Ortsnamen Schlesiens, ihre Entstehung und Bedeutung: mit einem Anhange über die schlesisch-polnischen Personennamen: Beiträge zur schlesischen Geschichte und Volkskunde. Beuthen: Verlag von Felix Kasprzyk, 1896, s. 116.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Historia Rzemiosła Gorlickiego - Ogólne wprowadzenie do historii rzemiosła (dostęp 2012-04-19)
- PAP - Nauka w Polsce: Świat w słowach i słownikach (dostęp 2012-04-19)
- Rola uzbrojenia w średniowiecznym społeczeństwie (dostęp 2012-04-19)
- Mieszko I: Organizacja państwa polskiego. historia.pgi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-09)]. (dostęp 2012-04-19)