Szefela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szefela

Szefela, zwana też Równiną („nizina”, „równina”) – w znaczeniu geograficznym nazwa regionu na południu Izraela, w znaczeniu językowym – równina, o której często wzmiankuje Biblia na określenie pagórkowatego kraju – niegórzystego, jak na wschodzie, i nienizinnego, jak nizina nadmorska na zachodzie, przy czym równina ta nie jest tożsama z równiną na północy kraju[1]. W epokach greckiej i rzymskiej Szefelą nazywano obszar, położony pomiędzy Lodem a Bet-Gubrin (1 Księga Machabejska 1 Mch 12,38)[1].

Szefela, obejmująca obszar około 790 km kw.[2], położona jest na południe od Joppą aż do Pogórza Judzkiego[3], od północy sąsiaduje z Szaron, od południa – z Negewem[1]. Pod względem uwarunkowań klimatycznych i formacji geograficznych powierzchnia Szefeli jest jednorodna[4], obszar pokryty pagórkami o wysokości 300–600 m[1].

Żyzne ziemie Szefeli przyciągały osadników już w epoce wczesnego brązu[5]. Jej wschodnie obszary zajmowali Filistyni, południowo-wschodnie – plemię Dana. Na Szefeli uprawiano zboża (pszenicę i jęczmień), pomarańcze i winorośl[3]. Według 1 Księgi Królewskiej (1 Krl 10,27) i 1 Księgi Kronik (1 Krn 27,28) równina była bogata w sykomorę i drzewka oliwne[1].

Szefela, położona pomiędzy nadbrzeżnymi równinami a wzgórzami wnętrza Palestyny, często stanowiła strefę buforową pomiędzy rywalizującymi potęgami[6]. Przebiegał przez nią militarno-handlowy szlak z Egiptu do Syrii i Mezopotamii[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej, oprac. A. Negev, s. 411.
  2. Y. Dagan, Archeological surveys in Israel..., s. 3.
  3. a b c A. Tschirschnitz, Dzieje ludów biblijnych, s. 135.
  4. Y. Dagan, Archeological surveys in Israel..., s. 3–4.
  5. Y. Dagan, Archeological surveys in Israel..., s. 4.
  6. Y. Dagan, Archeological surveys in Israel..., s. 9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]