Szkoła Specjalistów Morskich WOP
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1950 |
| Rozformowanie |
1967 |
| Tradycje | |
| Nadanie sztandaru |
22 marca 1964 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
por. Włodzimierz Wójcik |
| Ostatni |
kmdr por. Kazimierz Kornaga |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Dowództwo WOP |
Szkoła Specjalistów Morskich WOP – oddział szkoleniowy Wojsk Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W 1950 w Gdańsku Nowy Port sformowano Szkołę Specjalistów Morskich WOP[a] o stanie etatowym 470 wojskowych[1].
Szkoła szkoliła podoficerów jednostek pływających WOP[1].
Zgodnie z etatem czasu „P” nr 348/9 , na dzień 1 listopada 1954 Szkoła liczyła 325 żołnierzy, a etat czasu „W” nr 0348/12 przewidywał 94 żołnierzy[2].
Rozformowano ją w 1967 roku[b] Braki kadrowe WOP w tym zakresie miała uzupełniać Marynarka Wojenna[1]. W 1961 roku dowództwo posiadało kryptonim Fala.
Sztandar szkoły[edytuj | edytuj kod]
Od 1959 roku szkoła nawiązała współpracę z dziećmi górników z kopalni „Czeladź” przebywającymi na kolonii letniej w Gdańsku-Brzeźnie. Wzajemne wizyty delegacji z okazji świąt państwowych, wojskowych i górniczej „Barbórki” zaowocowały ufundowaniem sztandaru[3].
W 1964 roku Kopalnia Węgla Kamiennego Czeladź i społeczeństwo powiatu Będzin ufundowali sztandar szkole. Uroczystość wręczenia odbyła się 22 marca 1964 roku w Gdańsku[1] przy ul. Długiej, w ramach obchodów 19 rocznicy wyzwolenia miasta. Sztandar przyjął od delegacji górników ówczesny komendant szkoły, kmdr por. Kazimierz Komaga. Na sztandarze widnieje napis: „Załoga Kopalni Węgla Kamiennego Czeladź i społeczeństwo powiatu będzińskiego – 27 III 1964”[c].
W 1967 roku sztandar został przekazany do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie[1].
Komendanci szkoły[edytuj | edytuj kod]
- por. Włodzimierz Wójcik – do 7.07.1951
- kpt. Aleksander Minkiewicz – do 15.06.1952
- por. Feliks Krawczyk – do 3.10.1953
- kmdr ppor. Mieczysław Głusik – do 1.10.1958
- kmdr por. Kazimierz Kornaga – do rozformowania
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Jackiewicz 1998 ↓, s. 166.
- ↑ Goryński 2021 ↓, s. 169.
- ↑ Niedziela (red.) 1995 ↓, s. 17.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa Drukarnia w Łodzi, 1985.
- Grzegorz Goryński. Plany mobilizacyjne Wojsk Ochrony Pogranicza okresu zimnej wojny – zadania na rzecz MON. „Biuletyn Historyczny Muzeum Marynarki Wojennej”. 36/2021, 2021. Gdynia: Muzeum Marynarki Wojennej. ISSN 0137-5539.
- Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza. (1945-1991). Krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
- Tadeusz Niedziela (red.): Wojska Ochrony Pogranicza w pięćdziesiątą rocznice objęcia służby w ochronie granicy Polski 1945-1995. Jednodniówka Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych Środowiska WOP. 1995.