Szlak wolnościowy
Szlak wolnościowy – kategoria szlaku turystycznego, znakowana w Polsce od końca lat 50. do połowy lat 80. XX wieku[1].
Szlaki wolnościowe w założeniu upamiętniały swoim przebiegiem miejsca, w których toczyły się walki o wyzwolenie narodowe i rozumianą w duchu ówczesnej ideologii równość społeczną, jak również osoby będące bohaterami takich walk. Posiadały oznakowanie różne od tradycyjnych szlaków pieszych, mianowicie znakowano je dwoma paskami czerwonymi, pomiędzy którymi umieszczano pasek biały[2]. Po likwidacji szlaków wolnościowych musiały one zostać podzielone na odcinki w różnych barwach, dla uniknięcia krzyżowania się szlaków w tym samym kolorze[1].
Przykładowe szlaki wolnościowe:
- Szlak Lenina (w Tatrach)[1],
- Szlak im. gen. Karola Świerczewskiego (w Bieszczadach)[2],
- Szlak Artyleryjski i Szlak Wyzwolenia im. gen. Pawła Batowa (na Pomorzu)[3],
- szlak Tomaszów Lubelski – Hrebenne (na Roztoczu)[4].