Szowal
31°24′46″N 34°44′34″E/31,412778 34,742778 Wjazd do kibucu Szowal | |
| Państwo | |
|---|---|
| Dystrykt | |
| Wysokość |
206 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
85320 |
Położenie na mapie Dystryktu Południowego  | |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 31°24′46″N 34°44′34″E/31,412778 34,742778
| |
| Strona internetowa | |
Szowal (hebr. שובל; pol. Szlak lub Trakt; w oficjalnej pisowni w ang. Shoval) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Bene Szimon, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (Ha-Tenu’a ha-Kibbucit).
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Kibuc jest położony w północnej części pustyni Negew, w odległości około 31 kilometrów od Morza Śródziemnego i 18 kilometrów na północny zachód od miasta Beer Szewa. Krajobraz jest lekko pofałdowany, poprzecianny licznymi wadi należącymi do dorzecza wadi strumienia Grar.
W jego otoczeniu jest miasto Rahat, wieś młodzieżowa Adanim, moszawy Sede Cewi i Pa’ame Taszaz, oraz beduińskie wioski al-Hajl i Huzajil Abu Wadi.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Liczba mieszkańców Szowal[1]:
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kibuc Szowal został założony w nocy z 5 na 6 października 1946 jako jedno z jedenastu osiedli żydowskich utworzonych w północnej części pustyni Negew w ramach operacji „11 Punktów na Negewie” (hebr. הנקודות, 11 HaNekudot) realizowanej przez Agencję Żydowską. Celem było rozszerzenie granic przyszłego państwa żydowskiego, a jednocześnie budowa osiedli spełniających pierwszą linię obrony w przypadku wrogiej napaści. Założycielami była grupa żydowskich imigrantów z Polski i RPA. Byli to członkowie syjonistycznej organizacji młodzieżowej Ha-Szomer Ha-Cair, którzy wcześniej przeszli szkolenie w rejonie miasta Netanja na północy kraju. W 1944 utworzyli grupę pionierów pod nazwą „Ejlat” i następnie podjęli się zadania założenia osady rolniczej na Negewie.
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 kibuc znalazł się w odciętej przez wojska egipskie żydowskiej enklawie na pustyni Negew. W dniu 19 sierpnia 1948 na północny zachód od kibucu wytyczono lokalizację tymczasowego pasa startowego dla samolotów. Został on nazwany Avak 1. W ciągu następnych trzech dni wyrównano teren i przygotowano pas startowy o długości 1 122 metrów i szerokości 35 metrów. W dniach od 23 sierpnia do 21 października lądowały tutaj samoloty transportowe, przewożąc w ramach operacji Awak żywność, paliwo, zaopatrzenie, żołnierzy, uzbrojenie i amunicję dla żydowskiej enklawy na pustyni Negew[2]. Operacja Awak była prowadzona do 21 października, kiedy to podczas operacji Jo’aw (15-22 października) zniesiono blokadę żydowskich osiedli na pustyni Negew i przywrócono komunikację lądową[3].
Po wojnie rozpoczął się okres szybkiego rozwoju Szowal. Trwał on do początku lat 90. XX wieku, kiedy to kibuc znalazł się w trudnej sytuacji ekonomicznej. Wymusiło to przeprowadzenie restrukturyzacji i częściowej prywatyzacji. Obecnie realizowane są plany dalszej rozbudowy mieszkaniowej kibucu Szowal.
Kultura i sport[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Z obiektów sportowych jest basen kąpielowy, sala sportowa, siłownia i boisko do piłki nożnej.
Edukacja[edytuj | edytuj kod]
Kibuc utrzymuje przedszkolę oraz szkołę Mevo'ot HaNegev. Organizuje kursy nauki języka hebrajskiego (ulpan) dla nowych imigrantów.
Religia[edytuj | edytuj kod]
W kibucu znajduje się synagoga i mykwa.
Gospodarka[edytuj | edytuj kod]
Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie. Uprawy rolnicze zajmują powierzchnię ponad 20 tys. hektarów, na których uprawia się pszenicę, jęczmień, ziemniaki, groch, słonecznik, czosnek, paprykę i szafran. Jest tu także ferma drobiu (zajmuje 27 hektarów). Gospodarstwo bydła mlecznego przynosi produkcję prawie 4 mln litrów mleka rocznie. Jest ono zarządzane wspólnie z kibucem Na’an. W latach 80. XX wieku ze względu na niską opłacalność i problemy z nawadnianiem zrezygnowano z sadów owocowych[4].
W kibucu działa fabryka Seal Jet produkująca uszczelki dla potrzeb przemysłu[5]. Jest tu także zakład produkujący przyczepy i haki holownicze.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
W kibucu jest ośrodek zdrowia, gabinet stomatologiczny, warsztat mechaniczny, stolarnia, pralnia i sklep wielobranżowy.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
Z kibucu wyjeżdża się na południe na drogę nr 264, którą jadąc na południowy zachód dojeżdża się do kibucu Miszmar ha-Negew, lub jadąc na północny wschód dojeżdża się do wioski młodzieżowej Adanim i skrzyżowania z drogą ekspresową nr 40 (Kefar Sawa–Ketura). Natomiast jadąc lokalną drogą na południe dojeżdża się do beduińskiej wioski al-Hajl i arabskiego miasta Rahat.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Centralne Biuro Statystyczne. [w:] Centralne Biuro Statystyczne [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. (hebr.).
- ↑ Jehuda Wallach: Carta's Atlas of Israel. First Years 1948–1961. Jerusalem: Carta Jerusalem, 1978, s. 53-56.
- ↑ Szowal. [w:] Samorząd regionu Bene Szimon [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-09)]. (hebr.).
- ↑ Kibuc Szowal. [w:] Centrum Informacyjne Negev [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-12)]. (hebr.).
- ↑ Seal Jet. [w:] Seal Jet [on-line]. [dostęp 2011-08-30]. (hebr.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie satelitarne kibucu Szowal Google Maps
- Mapa kibucu Szowal
