Szpilki (obuwie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klasyczny fason szpilek
Szpilki założone na stopy

Szpilki – damskie obuwie na wysokim, cienko zakończonym obcasie, często z noskiem w szpic. Szpilką nazywany jest także sam tego rodzaju obcas. Szpilki to na ogół eleganckie pantofle, ale obcas szpilkowy jest stosowany także np. w kozakach czy sandałach.

Pierwsze szpilki pojawiły się w latach 20. XX wieku, choć bardzo popularne stały się w latach 50. tego stulecia. Moda na nie przeminęła w połowie lat 60., ale powróciła pod koniec lat 80.[1]

Szpilki uchodzą za najbardziej estetyczne pantofle damskie – wysoki obcas wysmukla kostkę i uwydatnia łydkę, a szpiczaste zakończenie noska czyni stopę optycznie węższą. Z kolei z medycznego punktu widzenia szpilki mogą powodować problemy: ich częste noszenie może prowadzić do powstania haluksów i wykrzywienia palców u nóg, a brak stabilności podczas chodzenia i możliwość uwięźnięcia obcasa w szparach podłoża – do częstszych upadków czy skręceń[1].

Klasyczne szpilki miały metalowe zakończenie obcasa, co w połączeniu z małą powierzchnią styku z podłożem, a więc i dużym naciskiem jednostkowym, niejednokrotnie prowadziło do niszczenia podłóg[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jonathan Walford: Shoes, Women’s. W: Valerie Steele: Encyclopedia of Clothing and Fashion. T. 3. Thomson Gale, 2005, s. 177. ISBN 0-684-31451-7. (ang.).