Sztych (broń)
Sztych (z niem. der Stich, pchnięcie)[1] – ostre zakończenie głowni broni białej. Stanowi zazwyczaj trzecią część długości głowni, najbardziej oddaloną od rękojeści[2].
Potocznie sztychem określa się niekiedy „pchnięcie” przeciwnika ostrym końcem broni białej w trakcie walki. W języku niemieckim koniec głowni to der Ort[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Duden – Deutsches Universalwörterbuch. Mannheim: Dudenverlag, 2001, s. 1170, 1518. ISBN 3-411-05504-9.
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski: Słownik uzbrojenia historycznego. Warszawa: PWN, 2010, s. 4-5. ISBN 978-83-01-16260-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sztychy mieczy wczesnośredniowiecznych – opracowanie poświęcone formie i funkcjonalności sztychów mieczy europejskich z okresu między VI a XI stuleciem.