Szybki test ureazowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przykładowy test ureazowy

Szybki test ureazowy — szybki test stosowany do wykrywania Helicobacter pylori. Polega na włożeniu kawałka błony śluzowej żołądka, pobranej podczas gastroskopii do bibuły nasączonej roztworem mocznika. Jeśli bakterie są obecne w materiale, nastąpi rozkład mocznika do amoniaku, co powoduje podwyższenie pH i zmianę zabarwienia bibuły.

Test uważany jest za metodę o bardzo wysokiej specyficzności i czułości[1][2]. Można go odczytać po około kwadransie. Część autorów uważa ten sposób za bardziej czuły od badania histopatologicznego[3]. Należy dodać, że istnieją badania, choć są one w zdecydowanej mniejszości, kwestionujące skuteczność testu ureazowego i preferujące inne metody diagnostyczne[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarczyk G., Jarczyk J., Raczyńska A., Jedrzejczyk W. [Urease test, microbiologic tests, histologic and serologic tests for the evaluation of Helicobacter pylori infections in persons with peptic ulcer and gastritis]. „Pol Tyg Lek”. 14-18 (51), s. 219-22, kwiecień 1996. PMID: 8966163. 
  2. Aguilar-Soto O., Majalca-Martńez C., León-Espinosa F., Avila-Vargas G., Sánchez-Medina R., Figueroa SA., Padilla L., Di Silvio M. [Comparative study between rapid urease test, imprint and histopathological study for Helicobacter pylori diagnosis]. „Rev Gastroenterol Mex”. 69. 3, s. 136-42, 2005. PMID: 15759784. 
  3. Trevisani L., Sartori S., Galvani F., Caselli M., Ruina M., Abbasciano V., Grandi E. Usefulness of brushing urease test for diagnosis of Helicobacter pylori infection. „Ital J Gastroenterol Hepatol”. 6 (30), s. 599-601, grudzień 1999. PMID: 10076780. 
  4. Lee N., Tsai HN., Fang KM. Comparison of four different methods for detection of Helicobacter pylori from gastric biopsies.. „Zhonghua Min Guo Wei Sheng Wu Ji Mian Yi Xue Za Zhi”. 23. 3, s. 220-31, 1991. PMID: 2091902.