Szymanowice Dolne
50°38′01″N 21°26′08″E/50,633611 21,435556| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2020) |
211[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-640[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0796275[4] |
Położenie na mapie gminy Klimontów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
| 50°38′01″N 21°26′08″E/50,633611 21,435556[1]
| |
Szymanowice Dolne – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Klimontów[4][5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
Wieś położona jest w dolinie rzeki Koprzywianki, w paśmie Gór Świętokrzyskich, liczy sobie ona ok. 50 domów jednorodzinnych.
Zbiorniki wodne[edytuj | edytuj kod]
W 2007 roku rekultywowano i udostępniono turystom kąpielisko przy zalewie w Szymanowicach. Zalew ma powierzchnię 51 ha, kąpielisko – 1.45 ha[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W wieku XIX Słownik Geograficzny opisuje Szymanowice Górne i Dolne jako : dwie wsie i folwark nad rzeką Pokrzywianką[a] w powiecie sandomierskim, gminie Górki, parafii Olbierzowice, odległe od Sandomierza 20 wiorst. W roku 1892 Szymanowice Dolne posiadały młyn wodny, olejarnię, cegielnię, 30 domów, 298 mieszkańców. Szymanowice Górne 10 domów 44 mieszkańców[7]
W 1827 r. Szymanowice Dolne 26 domów 134 mieszkańców Szymanowice Górne 6 domów 65 mieszkańców
W 1881 r. folwark Szymanowice Dolne i Górne (własność Ledóchowskiego) posiadały rozległość mórg 740: grunty orne i ogrody mórg 279, łąk mórg 112, pastwiska mórg 14, lasu mórg 302,wody mórg 11, nieużytki mórg 22, budynków murowanych 1, drewnianych 15, płodozmian 11. polowy, las urządzony.
Wieś Szymanowice Dolne osad 22, mórg 238, Szymanowice Górne 99 mórg należały do dóbr Klimontów.
W połowie XV w. Szymanowice major, w parafii Olbierzowice, własność Nowowieskiego h. Sulima, miały 9 łany kmiece, 2 karczmy, 6 zagrodników z rolą, z których dziesięcinę, wartości 10 grzywien, dawano plebanowi w Charzowicach, 2 folwarki rycerskie płaciły dziesięcinę, wartości 3 grzywien plebanowi w Piandziszowie. Na rzece Koprzywniance były dwa młyny[7].
Szymanowice minor, własność Szymanowskiego i Ossolińskiego, miały 7 łanów kmiecych 3 karczmy, 2 zagrodników z których dziesięcinę snopową i konopną, wartości 6 grzywien, płacono plebanowi w Charzowicach (Długosz, L. B., II, 349, 367).
Według registru poborowego powiatu sandomierskiego z r. 1508 wieś Szymanowice, część Nowej Wsi, i inne, we własności Kacpra i Anny z Nowej Wsi płaciły poboru 4 grzywny 24 grosze[7].
W r. 1578 w Szymanowicach Górnych Stanisław Gniewosz miał 6 osad, 1 1/2 łanu, 4 zagrodników z rolą, 1 biednego komornika i 1 rzemieślnika. Jakub Wierzbicki 7 osad, 1 3/4 łana, 2 zagrodników z rolą. Część należąca do Słupeckich (w zastawie od Trzcińskiego) 1 1/2 łanu, 3 osady. Do dworu należały 2 łany, 3 ogrodników z rolą, 1 komornik ubogi (Pawiński, Kod. Małop. s.173,463)[7].
Według spisu powszechnego z roku 1921 miejscowość Szymanowice Dolne posiadała 29 domów i 234 mieszkańców[8].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazwy rzeki Pokrzywianka i Koprzywianka używane były zamiennie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 136488
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 16-17 [dostęp 2022-05-21]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1260 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Koło PZW nr 27 Klimontów – Zalew Szymanowice
- ↑ a b c d Szymanowice (3), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 113.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-04-30].
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie |
|
| Części wsi |
|
| Kolonie | |
| Kolonie wsi |
|
| Osady |
