Szysznik japoński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szysznik japoński
Monocentris japonica[1]
(Houttuyn, 1782)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

beryksokształtne

Rodzina

szysznikowate

Rodzaj

Monocentris

Gatunek

szysznik japoński

Synonimy
  • Gasterosteus japonicus Houttuyn, 1782[2]
  • Monocentris japonicus (Houttuyn, 1782)[3]
  • Monocentrus japonicus (Houttuyn, 1782)
  • Sciaena cataphracta Thunberg, 1790[4]
  • Monocentris cataphracta (Thunberg, 1790)
  • Monocentris carinata Bloch & Schneider, 1801[5]

Szysznik japoński[3] (Monocentris japonica) – gatunek morskiej ryby z rodziny szysznikowatych (Monocentridae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zasięg występowania – od Morza Czerwonego, przez Ocean Indyjski, po zachodnią część Oceanu Spokojnego. Na ogół ryba ta nie schodzi poniżej 200 m p.p.m.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Ma jajowaty tułów dachówkowato pokryty stosunkowo dużymi łuskami kostnymi. Każda jest opatrzona skierowanym ku tyłowi twardym kolcem. Pośrodku grzbietu sterczy – w zastępstwie pierwszej płetwy grzbietowej – pięć sztywnych, wyjątkowo ostrych kolców płetwowych, z których dwa środkowe są szczególnie długie. Naprzeciw nich, u dołu jeden, bardzo mocny i gruby, wyrasta z płetwy brzusznej. Głowę pokrywają zwarte pancerze płytek. Ze względu na owalny kształt sylwetka ryby w tym łuskowatym futerale przypomina szyszkę świerkową.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie szysznikowate emitują światło. Monocentris japonicus ma parzysty narząd świetlny w zakończeniu żuchwy. Są to gruczoły wypełnione bakteriami luminescencyjnymi. Żeruje nocą. Nie tylko oświetla swoje ofiary, którymi są głównie skorupiaki, lecz także przywabia je. Prawdopodobnie narządy świetlne tych ryb są również wykorzystywane w komunikacji wewnątrzgatunkowej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Monocentris japonica, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. M. Houttuyn. Beschryving van eenige Japanese visschen, en andere zee-schepzelen. „Natuurkundige verhandelingen van de Bataafsche Hollandsche Maatschappye der Wetenschappen te Haarlem”. 20 (2), s. 329, 1782. (niderl.). 
  3. a b Eugeniusz Grabda, Tomasz Hesse: Polskie nazewnictwo popularne. Krągłouste i ryby. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991, s. 69. ISSN 0239-7129.
  4. C.P. Thunberg. Beskrifning på tvöne fiskar ifrån Japan. „Kongliga Vetenskaps-Academiens Handlingar”. 11, s. 108, 1790. (szw.). 
  5. M.E. Bloch & J.G. Schneider: Systema Ichthyologiae Iconibus cx Ilustratum. Berolini: Sumtibus Auctoris Impressum et Bibliopolio Sanderiano Commissum, 1801, s. 100. (łac.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Monocentris japonica. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 18 października 2009]