Sól potasowa
Sól potasowa, sylwinit – skała osadowa, chemiczna, powstała podczas ewaporacji z mórz i słonych jezior. Głównym składnikiem jest chlorek potasu, KCl.
Strącanie się soli następuje, gdy parowanie przewyższa dopływ wody słodkiej do odciętych zatok lub mórz otoczonych pustynnymi lądami. W ten sposób tworzą się osady soli kamiennej, soli glauberskiej, soli potasowych, soli magnezowych, gipsu.
Właściwości
Sól potasowa składa się przede wszystkim z sylwinu i halitu, także z polihalitu, anhydrytu, gipsu, kizerytu, kainitu, karnalitu, epsomitu i minerałów ilastych. Jest podobna pod względem najważniejszych cech do soli kamiennej:
- jest miękka, plastyczna i łatwo rozpuszcza się w wodzie,
- ma drobno- lub średnioziarnistą strukturę
- ma masywną, przeważnie warstwowaną teksturę
- różni się:
- smakiem (przeważnie gorzki),
- nieco większą twardością
- barwą: biała, szara, żółtawa, czerwonawa, niebieskawa, szarozielona, zielonoczerwonawa
W formie granulowanej używana jest jako potasowy nawóz mineralny dla roślin mało wrażliwych na chlorki[1].
Występowanie
Największe złoża na świecie znajdują się w:
- Rosji – Solikamsk na Uralu, zatoka Kara Bogaz Goł (wschodnie wybrzeże Morza Kaspijskiego)
- Białorusi – Soligorsk
- Kanadzie – prowincja Saskatchewan
- Niemczech – Hanower, Merkers
- W Polsce występuje w cechsztyńskich osadach na Niżu Polskim, m.in. w kujawskich słupach solnych w Inowrocławiu, Wapnie, Kłodawie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Sól potasowa. Z.Ch. „POLICE”. [dostęp 2011-06-15].