Sław Krzemień-Ojak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sław Krzemień-Ojak
Data urodzenia

3 lutego 1931

Data śmierci

3 listopada 2012

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: kulturoznawstwo
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1961

Habilitacja

1975

Profesura

1983

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Instytut Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk
Uniwersytet w Białymstoku

Grób Sława Krzemienia-Ojaka na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Sław Krzemień-Ojak (ur. 3 lutego 1931, zm. 3 listopada 2012[1]) – polski filozof, tłumacz i znawca filozofii włoskiej.

Ukończył studia w 1954 na UW, doktorat uzyskał w 1961, habilitował się w 1975 PAN, profesorem nadzwyczajnym został w 1983. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera D24-1-2)[1].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Problem wartości sztuki w estetyce H. Taine’a (1961)
  • Realizm: narodziny pojęcia i krystalizacja doktryny (1962)
  • Zagadnienia współczesnej kultury (1965, 1969)
  • Taine (1966)
  • Vico (1971)
  • Kultura, polityka, wychowanie (1972)
  • Labriola (1975)
  • Benedetto Croce i marksizm (1975)
  • Studia z dziejów estetyki polskiej 1918-1939 (redakcja; 1975)
  • Studia o współczesnej estetyce polskiej (redakcja; 1977)
  • Antonio Gramsci. Filozofia. Teoria kultury. Estetyka (1983)
  • Kultura i sztuka u progu XXI wieku (redakcja; 1997)
  • Przyszłość języka (redakcja; 2001)
  • Wiedza o kulturze: kultura i przyszłość. Zakres podstawowy i rozszerzony: podręcznik dla liceum ogólnokształcącego, liceum profilowanego i technikum (praca zbiorowa; 2005)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]