Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna
Ilustracja
Państwo

 Słowacja

Skrót

SDKÚ-DS

Data założenia

2000/2006

Ideologia polityczna

konserwatywny liberalizm, chrześcijańska demokracja

Barwy

niebieska, biała

Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna – Partia Demokratyczna (Slovenská demokratická a kresťanská únia – Demokratická strana, SDKÚ-DS) – słowacka centroprawicowa partia polityczna o profilu konserwatywno-liberalnym i chrześcjiańsko-demokratycznym. Należała do Europejskiej Partii Ludowej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Partia powstała 14 lutego 2000 jako Słowacka Unia Chrześcijańska i Demokratyczna (Slovenská demokratická a kresťanská únia) z inicjatywy premiera Mikuláša Dzurindy w ramach Słowackiej Koalicji Demokratycznej. Spośród pięciu ugrupowań tworzących SDK jedynie Unia Demokratyczna zdecydowała się w całości na akces do nowej formacji[1].

W wyborach parlamentarnych w 2002 partia zdobyła 15,1%, głosów zajmując drugie miejsce i 28 mandatów (na 150) była za Ruchem dla Demokratycznej Słowacji Vladimíra Mečiara[2]. Utworzyła koalicję rządową z Partią Węgierskiej Koalicji, Chrześcijańskim Ruchem Demokratycznym i Sojuszem Nowych Obywateli. Przewodniczący SDKÚ Mikuláš Dzurinda pozostał premierem na kolejną kadencję. W okresie jego rządów doszło do szeregu zmian, głównie gospodarczych. W tym czasie na Słowacji zaszły ogromne zmiany, przede wszystkim gospodarcze. Wprowadzono m.in. podatek liniowy, podjęto działania prowadzące do obniżenia kosztów zatrudnienia pracowników, prywatyzacji większości państwowych przedsiębiorstw oraz komercjalizacji służby zdrowia i państwowego szkolnictwa.

W wyborach prezydenckich w 2004 kandydat partii na to stanowisko Eduard Kukan w pierwszej turze zajął trzecie miejsce z poparciem 22,1% (o 0,2% za mało, aby znaleźć się w drugiej turze). W 2009 partię reprezentowała Iveta Radičová, która przegrała ostatecznie z ubiegającym się o reelekcję urzędującym prezydentem. W wyborach do Parlamentu Europejskiego SDKÚ osiągnęła 17,1% głosów i zajęła pierwsze miejsce, co dało jej 3 mandaty. Pięć lat później uzyskała 2 mandaty w Strasburgu[3].

W 2006 do ugrupowania przyłączyła się ostatecznie Partia Demokratyczna (Demokratická strana) Ľudovíta Kaníka, co doprowadziło do przyjęcia nowej nazwy SDKÚ-DS. W wyborach w 2006 partia była druga za lewicowo-populistycznym SMER-em, zdobywając 18,35% i 31 mandatów[2]. Nie udało się jej jednak stworzyć koalicji mającej większość parlamentarną. W wyborach w 2010 uzyskała 15% głosów poparcia i 28 miejsc w Radzie Narodowej[2]. Przystąpiła do rozmów koalicyjnych z ugrupowaniami centroprawicy, współtworzyła rząd Ivety Radičovej. W 2012 utraciła znaczną część poparcia i znalazła się w opozycji. Nowym przewodniczącym partii został Pavol Frešo. W 2014 formacja utrzymała dwuosobową reprezentację w Europarlamencie[4]. Partia przechodziła kolejne rozłamy, utraciła klub poselski, w 2014 z członkostwa w SDKÚ-DS zrezygnował Mikuláš Dzurinda[5].

W 2016 partia otrzymała niespełna 0,3% głosów i znalazła się poza parlamentem[6].

Poparcie[edytuj | edytuj kod]

Wyniki w wyborach parlamentarnych
Wybory Poparcie Zmiana punktów procentowych Mandaty (Rada Narodowa) Zmiana
2002 15,1% 28
2006 18,4% +3,3 31 +3
2010 15,4% –3,0 28 –3
2012 6,1% –9,3 11 –17
2016 0,3% –5,8 0 –11
2023[7] 0,0% [8] 0
Wyniki w wyborach do Parlamentu Europejskiego
Wybory Poparcie Zmiana punktów procentowych Mandaty Zmiana L. miejsc dla Słowacji
2004 17,1% 3 14
2009 17,0% –0,1 2 –1 13
2014 7,8% –9,2 2 13
Wyniki w wyborach prezydenckich
Wybory Kandydat Głosowanie Poparcie Uwagi
2004
Eduard Kukan I tura 22,1% Kandydat nie przeszedł do II tury
2009
Iveta Radičová[9] I tura 38,1% Przejście do II tury
II tura 44,5% Przegrana

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Leaders of Slovakia. terra.es. [dostęp 2014-05-26]. (ang.).
  2. a b c Parties and Elections in Europe: Slovakia. parties-and-elections.eu. [dostęp 2014-05-26]. (ang.).
  3. Poslanci w EP. sdku-ds.sk. [dostęp 2014-05-26]. (słow.).
  4. Voľby do Európskeho parlamentu 2014: Zvolení poslanci Európskeho parlamentu. volbysr.sk. [dostęp 2014-05-26]. (słow.).
  5. Dzurinda a Mikloš s úsmevom opustili SDKÚ, o klube sa ešte rozhodne. sme.sk, 4 czerwca 2014. [dostęp 2015-11-14]. (słow.).
  6. Parlamentné voľby 2016 online – kompletné výsledky volieb. webnoviny.sk, 6 marca 2016. [dostęp 2016-03-06]. (słow.).
  7. A Smer-SD a választás győztese, az eredmény hivatalos. tasr.sk, 1 października 2023. [dostęp 2023-10-01]. (węg.).
  8. Partia nie brała udziału w wyborach w 2020.
  9. Popierana przez SDKÚ-DS, KDH, SMK i OKS.