Tłoczenie (obróbka plastyczna)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Działanie prasy tłoczącej
Przykład elementu tłoczonego z blachy

Tłoczenie – szereg różnorodnych procesów obróbki plastycznej realizowanych głównie na zimno i stosowanych do rozdzielania, kształtowania i łączenia materiałów w postaci blach, folii i płyt (metalowych lub niemetalowych).

Tłoczenie przeprowadza się za pomocą przyrządów zwanych tłocznikami, przeważnie na prasach mechanicznych lub hydraulicznych. Ponieważ jeden z wymiarów (grubość) półwyrobu jest istotnie mniejszy od dwóch pozostałych – stan naprężenia (poza pewnymi wyjątkami) można uważać za płaski.

Procesy tłoczenia, podczas których nie dochodzi do rozdzielania materiału stanowią oddzielną grupę (tzw. tłoczenie – kształtowanie). Szczegółową klasyfikację i nazwy poszczególnych procesów tłoczenia rozróżnia przede wszystkim występujący stan naprężenia[1].

Tłoczenie[edytuj | edytuj kod]

To obróbka plastyczna na zimno lub gorąco obejmująca:

płyt, blach, folii, czyli przedmiotów o małej grubości (w stosunku do innych wymiarów).

Cięcie Kształtowanie Łączenie


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Skrypt z laboratorium obróbki plastycznej, Politechnika Krakowska