Tadeusz Hordt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 18:53, 22 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Tadeusz Józef Hordt
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1901
Medenice

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1983
Wrocław

Przebieg służby
Lata służby

do 1946

Siły zbrojne

Wojsko Polskie (II RP)
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

Batalion KOP „Orany”
134 Pułk Piechoty

Stanowiska

zastępca dowódcy batalionu
dowódca batalionu piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi

Tadeusz Józef Hordt (ur. 28 sierpnia 1901 w Medenicach, zm. 18 listopada 1983 we Wrocławiu) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Był długoletnim oficerem 5 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie[1][2][3][4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1919 roku i 793. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1921 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

26 marca 1931 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[6][7]. 17 grudnia 1931 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 roku i 41. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. W latach 1933-1935 pełnił służbę w 59 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Inowrocławiu[9]. Później został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza.

Na majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 60. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Do wiosny 1939 roku dowodził 4 kompanią graniczną „Olkieniki”[10].

Do mobilizacji sierpniowej 1939 roku był zastępcą dowódcy Batalionu KOP „Orany”[11]. 24 sierpnia 1939 roku w Porzeczu zmobilizował i objął dowództwo I batalionu 134 Pułku Piechoty (rezerwowego)[12]. Na czele tego oddziału walczył w kampanii wrześniowej[13]. 27 września 1939 roku w Tereszpolu dowodzony przez niego oddział złożył broń[14].

W latach 1939-1945 przebywał w niewoli niemieckiej, w Oflagu VII A Murnau. Po uwolnieniu z niewoli dowodził II baonem ochronnym w Niederlangen[11]. Mieszkał we Wrocławiu przy ulicy Wojszyckiej 23[15]. We wrześniu 1946 roku powrócił do kraju. Zmarł 18 listopada 1983 roku we Wrocławiu. 24 listopada 1983 roku pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim[16].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 39, 655.
  2. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 138, 450.
  3. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 133, 392.
  4. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 21, 249.
  5. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 136.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 102.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 78, 803.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 18 grudnia 1931 roku, s. 400.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 418. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 1 lipiec 1933 r. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1933, s. 81. Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Dodatek bezpłatny dla prenumeratorów „Przeglądu Piechoty”, Warszawa 1935, s. 78.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 33, 936.
  11. a b Hordt 1945 ↓, s. 4.
  12. Hordt 1945 ↓, s. 6.
  13. Głowacki 1986 ↓, s. 184, 198, 344.
  14. Hordt 1945 ↓, s. 14.
  15. Hordt 1971 ↓, s. 15.
  16. Wyszukiwarka miejsca pochówku we Wrocławiu [1].

Bibliografia