Tadeusz Kudelski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Kudelski
Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1954
Lubno

Data i miejsce śmierci

18 maja 1999
Mount Everest

Zawód, zajęcie

himalaista

Miejsce zamieszkania

Gorzów Wielkopolski

Narodowość

polska

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Tadeusz Kudelski (ur. 3 lipca 1954 w Lubnie, zm. 18 maja 1999 na Mount Evereście) – polski himalaista.

Pomnik upamiętniający tragicznie zmarłego Tadeusza Kudelskiego, znajdujący się na cmentarzu we wsi Lubno (wieś, gdzie się urodził). Głaz, z którego jest pomnik, został przywieziony z łańcucha górskiego Himalaje.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Gorzowie Wielkopolskim. W 1978 roku ukończył Zamiejscowy Wydział Kultury Fizycznej w Gorzowie Wielkopolskim Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu. W czasie studiów był zawodnikiem w sekcji lekkoatletycznej uczelnianego klubu Sportowego AZS AWF Gorzów. W tym czasie rozwijał działalność wspinaczkową. Wstąpił do Akademickiego Klubu Alpinistycznego i Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu. Był nauczycielem wychowania fizycznego. W 1980 roku wziął udział w pierwszej swojej wyprawie w Himalaje, rok później w trzymiesięcznej wyprawie w Andy. W maju 1999 brał udział w wyprawie na Mount Everest organizowanej przez Ryszarda Pawłowskiego. Jako dwunasty Polak stanął w dniu 18 maja około godziny 14. na szczycie najwyższej góry Ziemi, skąd m.in. wraz z Jackiem Masełko nadał relację dla Radia Zet. Złe warunki zmusiły wyprawę do szybkiego zejścia, w trakcie którego Tadeusz Kudelski zaginął, prawdopodobnie[1][2] spadając pomiędzy Pierwszym a Drugim Uskokiem[3]. Jego ciała do 2015 roku nie odnaleziono[1]. Pośmiertnie odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1999)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Renata Ochwat: Pojechał, zdobył i już nie wrócił z Dachu Świata. Echo Gorzowa, 2015. [dostęp 2017-10-15]. (pol.).
  2. Stefan Cieśla: Tadeusz Kudelski - gorzowianin, który był na dachu świata. Gazeta Lubuska, 2009. [dostęp 2017-10-15]. (pol.).
  3. Marcin Gieneczko: W strefie śmierci. (pol.).
  4. M.P. z 1999 r. nr 33, poz. 512.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]