Tadeusz Urgacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Tadeusz Urgacz (ur. 31 maja 1926 w Sosnowcu, zm. 4 czerwca 2011 w Warszawie[1]) – polski poeta, autor tekstów piosenek.

Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim, debiutował w 1946 roku w krakowskim piśmie Odrodzenie[1].

W latach 1945–1948 był członkiem ZWM, w latach 1948–1956 – ZMP, od 1968 roku należał do PZPR[2].

W 1979 otrzymał odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”[3].

W 1992 jego życiorys i twórczość opisał Jan Pierzchała w publikacji Z ciemni podskórnej. Szkice o pisarzach współczesnych urodzonych w Zagłębiu Dąbrowskim (Śląski Fundusz Literacki, Katowice 1992).

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • „Uśmiech ojczyzny”, 1952 (zawiera m.in. wiersz „Uśmiech Stalina”)
  • „Reny”, 1966
  • „Wiersze wybrane”, 1979
  • „Wybór wierszy”, 1994

Piosenki[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Aneta Wcisło, MBP w Sosnowcu: Tadeusz Urgacz - pożegnanie. sosnowiec.info.pl, 2011-06-06. [dostęp 2011-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-20)]. (pol.).
  2. Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 1031. ISBN 83-223-2073-6.
  3. Spotkanie twórców i artystów polskiej estrady. „Nowiny”. 146, s. 2, 2 lipca 1979.